Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

Avatar - Monika


Όσοι ασχολούνται με στην μουσική στην χώρα μας , είτε ακούν ελληνικά , είτε «ξένα»
Αποκλείεται να μην έχουν ακούσει το όνομα Μόνικα τα τελευταία 2 χρόνια.
Απασχόλησε όλους όσους άκουσαν το ντεμο της που κυκλοφορούσε απ χέρι σε χέρι με τα πιο κολακεύτηκα λόγια για την φωνή τους στίχους της και την μουσική της.
Ένιωθαν όλοι τυχεροί που είχαν κάπου ανάμεσα στα cd τους και αυτό το ντεμο.
Προσωπικά αισθάνομαι πιο τυχερός που γνώριζα την Μόνικα από τότε που σπούδαζε στο μαθηματικό της Πάτρας , τους Serpentine τους Relevant Box , την αναγνώριζα απ το μόνιμο χαμόγελο της, και το γούστο της στην μουσική και όταν πριν από 2 χρόνια έλαβα έναν φάκελο στον mojo radio με το cd και ένα γράμμα που με ρώταγε αν μου αρέσουν τα τραγούδια της.
Όταν πρωτο ακουσα τα τραγούδια άρχισα να σκέφτομαι μικρές λεπτομέρειες που θα μπορούσε να προσθέσει ή να αφαιρέσει. Στο δεύτερο άκουσμα συνειδητοποίησα ότι άκουγα τελικά ντεμο που είχε ηχογραφήσει στο δωμάτιο της. Σκέφτηκα πως είναι αδιανόητο να κάνω εγώ παρατηρήσεις για κάτι που μου φαινόταν σχεδόν τέλειο.
Άρχισα να βάζω τους φίλους μου να το ακούν σαν πειραματόζωα και όλοι να με ρωτούν αν έχει κυκλοφορήσει σε δισκάδικα.
Πριν από ένα χρόνο την είδα σε συναυλία μαζί με τους My wet Calvin και Mary & the Boy με άκρως επαγγελματική παρουσία, δύσκολη για τα δεδομένα της άρπα κόλα της χώρας μας.
Μετά από πολλές προτάσεις συζητήσεις με δισκογραφικές , βρέθηκε η Archangel να κυκλοφορήσει τελικά το cd αυτό, που όλες οι υπόλοιπες εταιρείες που την απέρριψαν αυτή την στιγμή χτυπούν το κεφάλι τους στο τοίχο.
Όχι μόνο επειδή θα είχαν στον κατάλογο τους έναν απo τούς καλλίτερους δίσκους που κυκλοφορήσαν ποτέ στην χώρα μας αλλά και δωρεάν προώθηση στα ΜΜΕ κυρίως εφημερίδες , περιοδικά, ιντερνετ και ραδιόφωνα μόνο και μόνο επειδή είναι φανταστικός δίσκος και δεν χρειάζεται να πείσει κάποιος κάποιον για να γράψει για αυτό.
Με κάτι τέτοιο βέβαια κάποιοι θα πουν ότι η Μόνικα έχει γίνει ήδη Mainstream αλλά έχει γίνει μόνο για αυτούς που δεν είναι πια δικιά τους ανακάλυψη ή θα πουν ότι καλός είναι αλλά είναι λίγο φορτωμένος στην παραγωγή. Είναι οι ίδιοι οι οποίο θα πουν καλό το Neon Bible των Arcade Fire αλλά δεν είναι σαν το Funeral.
Είναι αυτοί που ακούν συγκροτήματα που δεν υπάρχουν μόνο και μόνο για να είναι ειδικοί και να πουν την εξυπνάδα τους.
Ε λοιπόν το Avatar δεν είναι για ειδικούς , είναι ένα άλμπουμ με τραγούδια γεμάτα συναίσθημα και μαγικές μελωδίες που αγγίζουν το κλασσικό.
Ο ήχος με τι μοιάζει ? με ένα κορίτσι 21 χρονών να παίζει μουσική , να τραγουδάει για την φίλια ,για τον ερωτά και την απώλεια του.
Ο στίχος του “Over the Hill” why ? Tell me why, you don’t call me anymore τα λέει όλα από την αρχή για αυτό ήταν και το πρώτο single. Έκανε μια από τις αγαπημένες μου εκφράσεις “Misery loves company” ένα αριστουργηματικό τραγούδι.
O τρόπος που τραγουδά αβίαστα το “I’m not young in my youth”.
Το παιχνιδιάρικο Babe και το Are you coming with us δίνουν μια αίσθηση σαν ένας δίσκος παλιός που έχεις περάσει πολλές στιγμές ακούγοντας τον και σε έχει κερδίσει.
Μπορώ να συνεχίσω να γράφω δεκάδες σελίδες για την Μόνικα , το Avatar , τα τραγούδια , το ταλέντο της , την σκοτεινή και ζεστή φωνή της αλλά είναι κάτι που μπορείτε να ακούσετε και όλα τα παραπάνω να μην έχουν καμία σημασία.

2 σχόλια:

Sophia Copola είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Sophia Copola είπε...

Ορμή, τσαγανόκαι κάτι παράφορο στον τρόπο που τραγουδά. Κρυφο-ερωτική μουσική που σε παρασέρνει. Έχει σπουδάσει μαθηματικά η κοπέλα,τίποτα δεν είναι τυχαίο!