Eastbound & Down

Κυκλοφόρησε σε dvd η σειρά του HBO (φυσικά και για να την κατεβάσεις και με ελληνικούς υπότιτλους) με τον Danny McBride που εμφανίστηκε σαν κομήτης ξαφνικά το 2003 ,στην πικρή ταινία All the Rael Girls και μου καρφώθηκε στο μυαλό η φάτσα του, κυρίως λόγο του λασπωτήρα μαλλί του. Έχει βάλει υποψηφιότητα για μια θέση στους καλύτερους κωμικούς των 00''s, με ταινίες που κλέβει την παράσταση όπως το Pineapple Express, Tropic Thunder, Superbad, Land of the Lost με τον μεγάλο Will Ferrel οπου εμφανίζεται και σε ένα επεισοδιο (γιατί είναι και executive) του eastbound. Ο McBride επίσης έχει κάνει και μια εξαιρετική ταινία σε στυλ Napoleon Dynamite με τίτλο The Foot Fist Way.

Φέτος παίζει και στο οσκαρικό Up in the Air.

Το Eastbound & out είναι μια από τις πιο κάφρικες σειρές που έχω δει μονο 6 μόνο ημίωρα επεισόδια. Ίσως να έχει και ρεκόρ με το πόσα fuck ακούγονται. Η υπόθεση είναι απλή και επειδή είναι αργά και μόλις είδα και τα 6 επεισόδια σερί, δες εδώ μόνο τα πρώτα 4 λεπτά του πρώτου επεισοδίου για να καταλάβεις.

Soul Kitchen

Θα μπορούσε άραγε ενάς Έλληνας να γυρίσει μια τετοια ταινία?

Το Soul Kitchen είναι η σφραγίδα στο διαβατήριο του Φατιχ Ακιν για το Hollywood.

Δεν χρειάζεται να τον πάρουν στην Αμερική να του κάνουν δοκιμαστικό άλλωστε έχει αποδείξει με το Από την Άκρη του Ουρανού είναι ένας μεγάλος δημιουργός.

Το Soul Kitchen μια τυπική σεναριακά κωμωδία με κλίσε κυρίως αστεία, άλλα με έναν τρόπο και με ένα σκηνοθετικό ρυθμό που σου κρατάει το ενδιαφέρον.

Σημαντικό ρόλο παίζει και το Soundtrack της ταινίας που έχει από isley brothers μέχρι olympians. Τσάκατο εδώ.

Hey Santa! Bring me some tunes!

Μου αρέσουν τα ποστς που είναι βουτηγμένα στο ταψί με τα μελομακάρονα. Σαν αυτά που τρώει ο γλίτσας, του Ηλία Κυριαζή.
Λατρεύω να κάνω τις εκπομπές με χριστουγεννιάτικα τραγούδια που τα έχω κλέψει από την εκπομπή του Dylan. Στην πόλη μου δεν χιονίζει ούτε αυτές τις μέρες ούτε ποτέ, εκτός σπανίων περιπτώσεων.
Και πόσο αγαπώ το χιόνι, φέτος τα Χριστούγεννα όμως με έπιασαν! Με έπιασε να αγοράσω καινούρια στολίδια για το δέντρο, να πάρω δώρα για τους φίλους μου, να ακούσω τα ανίψια μου να τραγουδάνε τα κάλαντα και να μπερδεύουν τα λόγια τους.
Την ημέρα των Χριστουγέννων να φάω την γαλοπούλα της μαμάς και μετά να μην σηκωθώ από τον καναπέ, βλέποντας κλασικές ταινίες. Φέτος έχω τάξει στον μεγάλο μου ανιψιό να δούμε το Goonies και εγώ είμαι πιο ενθουσιασμένος από αυτόν. Ελα όμως που οι υπόλοιπες υποχρεώσεις (τέλη κυκλοφορίας, δημοτικά τέλη κλπ) θα αφήσουν τα ανίψια μου χωρίς μεγάλο χρηματικό έπαθλο για τα κάλαντα, το δέντρο μου γυμνό από στολίδια και φωτάκια και τους φίλους μου χωρίς δώρα. Αλλά υπόσχομαι όταν ανακάμψουν τα οικονομικά μου να μην το ξεχάσω και ας είναι το Πάσχα ή καλοκαίρι ή τα επόμενα Χριστούγεννα
Το μόνο που μπορώ να δώσω τώρα είναι μερικά από τα αγαπημένα μου χριστουγεννιάτικα τραγούδια.
Merrry x-mas εβριγουαν!

Απο τον Μαλάκα στο πρώτο...

My best movies of the decade

Το δύσκολο ήταν να βγάλω ταινίες από την 20δα και να τις βάλω σε μια σειρά
Η πεντάδα μου ήταν πιο εύκολη αν και πάλι δυσκολεύτηκα να βάλω σε ποια να βάλω το 1 και σε ποια το 2 και το 3. Αντικειμενικότητα δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση για το ποια είναι και ποια όχι η καλύτερη Η δικιά μου 20δα βασίζεται στις ταινίες που με άφησαν μαλάκα όταν τις είδα. Έχουν μείνει στο μυαλό μου περισσότερο από άλλες. Τις ξαναείδα, τις αγόρασα σε dvd και πάντα θα θυμάμαι ποιες με έκαναν να ανατριχιάσω, να κλάψω και φυσικά να διασκεδάσω.
Λυπάμαι πολύ που άφησα απέξω ταινίες όπως το Ils se marièrent et eurent beaucoup d'enfants, το Royal Tenenbaum, το V for Vendetta, το Hours, το The 40 year old Virgin, No Country for Oldmen, Memento, In the Mood for Love και πολλές άλλες. Και να ευχαριστήσω το seagaze που με έβαλε σε μία τέτοια διαδικασία.
* ένα update με τα αποτελέσματα


20. Garden state (2004) by Zach Braff
Βοήθησε πολύ το New Slang των Shins...

19. A history of violence (2005) by DAvid Cronenberg
Ασυνήθιστο gangster movie με ατμόσφαιρα και η ερωτική σκηνή στα σκαλιά η καλύτερη της δεκαετίας.

18. Lucía y el sexo (2001) by Julio Medem
Που χάθηκε ο Medem μετά από αυτή την ταινία?

17. Little Children (2006) by Todd Field
Άξιζε καλύτερη τύχη αυτή η ταινία και η Kate Winslet είναι μια τεράστια ηθοποιός.

16. Cicada de Deus (2002) by Fernando Meirelles
Έχω μια αδυναμία στα gangster movies

15. Vals im Bashir (2008) by Ari Folman
Το μοναδικό animation της 20δας που δυσκολεύτηκα μετά το τέλος της να σηκωθώ. Είχα μουδιάσει και κοίταγα τους τίτλους τέλους.

14. Napoleon Dynamite (2004) by Jarred Hess
δεν είανι ταινία... άλλα θρησκεία

13. Φτηνά Τσιγάρα (2001) του Ρένου Χαραλαμπίδη
Δεν είναι ταινία άλλα φαντασίωση (παραλίγο να την ξεχάσω)



12. Hable con ella (2002) by Pedro Almodovar
Μακρά η καλύτερη του ταινία και δύσκολα θα την ξεπεράσει

11. Le scaphandre et le papillon (2007) by Julian Schnabel
Μια από τις καλύτερες βιογραφίες που έχουν γυριστεί ποτέ, όσες φόρες και να την δω θα κλαίω.

10. High Fidelity (2000) by Stephen Frears
Cusack + Horbny+ Springsteen ίσως θα έπρεπε να είναι στο top 5 μου

9. Rules of attraction92002) by Roger Avary
Όταν τελείωσε απλά το ξαναέβαλα να το δω (χρήση μουσικής και τεχνολογίας άλλου επιπέδου) Η πιο αδικημένη ταινία της δεκαετίας

8. Donnie Darko (2001) by Richard Kelly
Το είχα δει κατάλαθος και έλεγα μα καλά τι βλέπω?

7. Stranger than Fiction (2006) by Marc Forster
Δεν θα έλειπε ταινία με τον Will Ferrell στην δεκάδα

6. Le fabulex destin d'Amelie Poulain (2001) by Jean Piere Jeunet
Ναι κλισέ αλλά όταν την έβλεπες ήσουν κάπως έτσι...

5. Mulholland Drive by David Lynch (2001)

Τουλάχιστον κάτι καταλάβαμε...

4. Requiem for a Dream (2000) by Daren Aronofsky
Σ αρέσει δεν σ αρέσει απλά δεν την ξεχνάς ποτέ... "Ass to Ass"


3. Oldboy(2003) by Chan Wook Park
Δεν θα αντέξω αν το κάνουν ριμέικ με τον Will Smith

2. Lost in Translation (2003) by Sofia Coppola
Την βραβεύσαμε στις Νύχτες Πρεμιέρας με την Masquerade, βλέποντας την 10 το πρωί άυπνοι. Μια τόσο αργή ταινία που υπό κανονικές συνθήκες θα μας έπαιρνε ο ύπνος.
Ίσως να της άξιζε και η πρώτη θέση αλλά

1. Eternal Sunshine of a Spotless mind (2004) by Michel Godry
a mind-blowing masterpiece

Pretty..pretty..Good

Είδα την καινούρια ταινία του Woody Allen, 'Whatever Works" και θέλω να την ξαναδώ.
Οι ατάκες έπεφταν βροχή. Δεν προλαβαίνεις να συγκρατήσεις σχεδόν καμία.
Είχα να γελάσω έτσι από το Bullets over Broadway.
Δεν πιστεύω ότι ο Woody Allen θα έγραφε ποτέ ένα τέτοιο σενάριο, αν δεν είχε στο διεστραμμένο του μυαλό τον Larry David. O Woody Allen είναι ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που είδα το Love & Death, και ο Larry David έγινε ο αγαπημένος μου κωμικός, από τότε που είδα την πρώτη σεζόν του Curb your Enthusiasm.
Στα ελληνικά η σειρά αυτή λέγεται "Μην τρελαίνεσαι" και είναι να τρελαίνεσαι από την στιγμή που το επίσημο dvd έχει ελληνικούς υποτίτλους.( εδω δεν εχουν βγει άλλες και αλλες σειρές). Αν δεν το έχετε δει ποτέ, κάντε την χάρη στον εαυτό σας και αγοραστέ το πακετάκι των 6 σεζόν ή περιμένετε να τελειώσει και η 7η (και δυστυχώς τελευταία) για να το πάρετε όλο μαζί.
Ο Larry David ήταν και κακός stand up comedian (ένα από τα επαγγέλματα που θα ήθελα να κάνω) αλλά οι κωμικοί τον λατρεύουν. Και δεν είναι και εύκολο να πιάσεις τα αστεία του Curb αν δεν έχεις εντρυφήσει στον Woody Allen.

Λίγα λόγια για τα έργα.

Καιρό είχα να δω τόσες ταινίες μαζεμένες, είτε κατεβασμένες είτε στο σινεμά.

Αν και τσαντίστηκα που πήγε 9 ευρώ το σαββατοκύριακο.

• Year One του Harold Ramis. Σκατολογικό, καφρίλα, καραγκιόζης ο Jack Black και ούτε κατά διάνοια να πλησιάσει το Life of Brian ή την Ιστορία του Κόσμου του Mel Brooks. Αλλά έχει ένα ατού, υπερ-ατού θα έλεγα. Toν David Cross με τον Paul Rud στους ρόλους Κάιν και άβελ.

• Drag me to hell του Sam Reimi, επιτέλους μετά τα απαράδεκτα Spiderman γυρνά σε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα. Τρομερά b-movies.

• Bad lieutenant, αν και αποφεύγω να βλέπω ριμέικ και ταινίες με τον Nickolas Cage (ίσως ο χειρότερος ηθοποιός των 00’s) δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε και αυτό.Όχι το αυθεντικό του Φεράρα είναι πολύ ανώτερο.

• Adventurland θυμίζει παλιές καλές κωμωδίες του John Cusack μόνο και μόνο επειδή εξελίσσεται το 1987. Rock me Amadeus.
• 
• Funny people του Appatow. Το πρώτο μισό της ταινίας είναι σχεδόν αριστούργημα. Η εκδίκηση των κωμικών ηθοποιών, η εκδίκηση της κωμωδίας.Φωνάζει πάρτε μας στα σοβαρά. Η διάρκεια του 147 λεπτά όμως κάνει το δεύτερο μέρος, την χειρότερη ταινία που έχεις δει.Η κοιλιά που κάνει είναι μεγαλύτερη από του seth roggen που έχω σιχαθεί να τον βλέπω. Και φυσικά χάνει και όλο το νόημα της. Χάθηκε η ευκαιρία να βραβεύτει ο Adam Sandler και να δικαιωθώ .

• Το κακό 2 στην εποχή των ηρώων.Χαβαλές, χωρίς κανόνες,ατάκες για το κοινό που θα πάει να το δει. Η σκηνές στην Αρχαία Ελλάδα είναι αριστουργηματικές και αν σκεφτούν να γυρίσουν το 3 στην Αρχαία Ελλάδα τότε θα μιλάμε για τη ταινία ζόμπι που θα θέλαμε να έχουμε δει.Ελπίζω να μην την έχασαν την ευκαιρία.

• Και…ο Αντίχριστος. Ωραία ταινία ευχάριστη θα έλεγα! Δεν έχω δει ποτέ και δεν πρόκειται να δω ταινία του Τριερ δεύτερη φορά. Δεν ξέρω κάποιος πως μπορεί να το αντέξει. Επίσης δεν έχω δει ποτέ ταινία του σε DVD ή dowloadιασμένη. Είμαι μαζόχας και πάω πάντα στο σινεμά να της δω, γιατί δεν θέλω να με διακόψει κάτι, αλλά να βλέπω και κάτι τέτοιες αντιδράσεις, όπως είδα τις προάλλες. Δεν θα πρότεινα σε κανέναν να την δει. Είναι καθαρά δικιά σου η ευθύνη. Ο Τριερ ή σ αρέσει ή δεν σ αρέσει δεν υπάρχει καλό ή κακό, όπως δεν υπάρχει αντίχριστος. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τις εμμονές τους και τους φόβους αρκεί να πιστέψεις ότι στο τέλος δεν υπάρχει παρά μόνο στο μυαλό σου. Ναι θέλει να σοκάρει και τα νοήματα είναι πολλά. Καλύτερα βέβαια για την ταινία τα λέει αυτός εδώ ο μάγκας.

ο Ταραντινος , ο βλάχος, ο εβραίος και ο Ναζι. (Μακριά απο Παιδιά)

I love Tarantino, πιστεύω πως η γενιά μου του οφείλει πολλά.
Έκανε πολύ κόσμο να δει σινεμά με άλλο μάτι.
Να εκτιμήσει την γοητεία των B-Movies και το άλλο είδος σινεμά.
Αν δεν ήταν ο Ταραντίνος, θα ήταν κάποιος άλλος.
Και ας του τα χώνουνε κατά καιρούς ότι είναι κλέφτης.
Ας είναι λοιπον, ποιος καλός κλέφτης δεν θεωρεί τον εαυτό του καλλιτέχνη?
Το καλό που έχουν οι Μπάσταρδοι, εκτός του ότι σε κρατάνε σχεδόν 3 ώρες στην τσίτα είναι ότι ο Ταραντίνος είναι μεγάλος μπαγάσας, που λέει και ο Δανίκας και ας μην τον χωνεύει. (αν και στην ταινία ο υπουργός ναζιστικής καλλιτεχνικής προπαγάνδας και σκηνοθέτης της ταινίας το καμάρι του έθνους, μοιάζει λίγο με τον Δανίκα)
Βάζει λοιπόν ο μπαγάσας, τους Αμερικάνους να δούνε μια ταινία που την περισσότερη ώρα μιλάνε γαλλικά και γερμανικά. Αυτή και αν ειναι εκδίκηση.
Παρουσιάζει τους Εβραίους πολύ πιο βάναυσους και αιμοδιψείς από τους Ναζί και έναν από τους βασικούς ήρωες της ταινία τον Μπραν Πητ να είναι ένας βλάχος από το Τενεσί με απίστευτη προφορά. Κυρίως όταν λέει Αριβεντέρτσι.
Στην ταινία το λέει κιόλας η Diane Krugger μα καλά εσείς οι Αμερικάνοι δεν ξέρετε καμία άλλη γλώσσα?
κατά τα άλλα...

O Christoph Waltz θα κάνει στα 53 του καριέρα στο Χόλιγουντ.

και το Putting out fire του Bowie θα κάνει επιτυχία μετά από 25 χρόνια.

Το περίεργο είναι ότι είναι ένα τραγούδι που έκανε επιτυχία μόνο στην Ελλάδα, όταν κυκλοφόρησε.

SEX SHOP TV

Άντε να δούμε καμιά καλή σειρά φέτος το καλοκαίρι.
Από την στιγμή που δεν βλέπουμε και tv!


Τι είναι το sex shop tv?

Το sex shop tv είναι μια ταινία σε συνέχειες και γράφτηκε για να προβληθεί στο διαδίκτυο.

Η διάρκειά της είναι 10 επεισόδια των 45 περίπου λεπτών διάρκειας το καθένα.

Στην σελίδα αυτή γίνεται μια πρώτη παρουσίαση του sex shop tv

για να δούμε και να αξιολογήσουμε τις αντιδράσεις του κοινού,

έτσι ώστε να προχωρήσουμε στην παραγωγή του.

Παράλληλα, στην εξοικονόμηση των όρων παραγωγής του.

Γυρίσαμε δεκαπέντε σκηνές από τα πρώτα επεισόδια,

που σκιαγραφούν τους βασικούς χαρακτήρες του sex shop tv

και δίνουν μια αίσθηση του τι θα επακολουθήσει.

Την σκηνοθεσία την έχει κάνει ο Μάκης Παπαδημητράτος ( Τσίου , Κλέφτες) και έχει όλα τα μουσούδια.

Δείτε τον πρόλογο εδώ

Someone to watch over me

Η αλήθεια είναι οτι δεν πολυσυμπαθώ τις ταινίες που βασίζονται στα κόμικ(ς).
Αν εξαιρέσεις τα τελευταία Batman, όχι αυτά που βάζει το ΘΕΜΑ,
Το X-MEN 2 και το Sin City, όλα τα άλλα τα θεωρώ σκουπίδια.
Πεταμένα λεφτά, απάτη μουφα. όχι για τα στούντιο αλλά για τον θεατή.
Σάββατο βράδυ έκανα και εγώ την εξυπνάδα να πάω σε multiplex, μόνος μου να δω το Watchmen. Ευτυχώς που ήμουν μόνος μου και υπήρχε μια κενή θέση σε όλη την αίθουσα. Τα τελευταία χρόνια αποφεύγω να μαθαίνω για ταινίες.
Να διαβάζω reviews και Βox office. θέλω να είναι έκπληξη για μένα.
Η πρώτη έκπληξη ήταν οι τίτλοι στην αρχή με το The Times they are a - changin' του Dylan. Και γενικά όλο το σάουντρακ.
Μετά ήταν τα μουσούδια που έπαιζαν στην ταινία και τα ποπ κουστούμια τους.
Η νουάρ ατμόσφαιρα σε μια ταινία φαντασίας, το σπλάτερ, τα iside jokes το ότι επιτέλους μια ταινία με Σούπερ ήρωες που είναι ακατάλληλη κάτω των 15.
Η φιλοσοφία, οι αδυναμίες , το σεξ, η μαυρίλα και η ειρωνεία σε όλο της το μεγαλείο Το διάλειμμα!! που έκανε την μισή αίθουσα να αδειάσει.
Αν δεν ήταν 3 ώρες! θα ήταν τέλειο.

The curious case of Animal Collective

Πόσες φορές σου έχει κάνει εντύπωση ένα τρεηλερ μιας ταινίας και πόσα έχεις διαβάσει για αυτήν πριν την δεις.
Για ένα δίσκο που περιμένεις να κυκλοφορήσει και ακούς από παντού ότι είναι το αριστούργημα της δεκαετίας.
Και έρχεται η στιγμή που βλέπεις την ταινία και ακούς τον δίσκο και λες , τώρα τι ήταν αυτό? Μας ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ?
Αυτό συνέβη με την ταινία του David Fincher The curious case of Benjamin Button και το άλμπουμ των Animal Collective “ Meriweather Post Pavilion”.
Άλλος θα διαφωνήσει και άλλος θα συμφωνήσει και πάντα οι αντιπαραθέσεις στην μουσική και στον κινηματογράφο καταλήγουν σε αμέτρητες ώρες συζήτησης.

Στην περίπτωση του Benjamin Button , έχουμε να κάνουμε με μια ταινία που θέλοντας και μη θα την συγκρίνουμε με το Forrest Gumb.
Όχι μόνο επειδή και τις δυο ταινίες τις υπογράφει ο Eric Roth, αλλά και ότι η ιστορία είναι ίδια.
Στην μια περίπτωση έχουμε έναν νοητικά καθυστερημένο και στην άλλη έναν που έχει γεννηθεί αντίστροφα δηλαδή γέρος και όσο περνά ο χρόνος γίνεται νέος.
Και ο δυο ταινίες διαδραματίζονται σχεδόν την ίδια εποχή και βλέπουμε την Αμερική να αλλάζει μέσα στον χρόνο.
Και οι δυο έχουν μια μητέρα που τους υπεραγαπάει , τους προστατεύει και τους αφήνει να γυρίσουν τον κόσμο για να τον γνωρίσουν. Έχουν φίλους ναυτικούς και ζουν σε βάρκα αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι συναντούν τον ερωτά όταν είναι σε μικρή ηλικία και όσο μεγαλώνουν ή μικραίνουν ψάχνουν συνεχώς να τον κρατήσουν, μα φεύγει συνέχεια. Ο Forrest Gumb Μπορεί να είναι για πολλούς μια χαζή ταινία αλλά αναμφίβολα σε διασκεδάζει και συγκινεί αβίαστα.
Αντίθετα με τον Benjamin Button που σε κάνει να βαριέσαι μέχρι θανάτου από την φλυαρία του, χωρίς να λεει τίποτα το σημαντικό. Το χειρότερο είναι ότι παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της σαν μεγάλη ταινία και γελοιοποιείται μέσα σε κλισέ αμερικάνικες σαχλαμάρες. Το πρώτο μισό της ταινίας είναι βαρετό και το δεύτερο μισό όπου ο Μπραντ ( και όχι Μπραν )Πιτ γίνεται νέος , γίνεται και γλυκανάλατος, χάνοντας εντελώς την καταπληκτική ιδέα της ταινίας. Αναλώνοντας τον εαυτό της στο Love Story που είναι ότι πιο συνηθισμένο για μια τόσο ασυνήθιστη ιδέα.
Όχι απλά δεν αξίζει τις υποψηφιότητες για τα Όσκαρ αλλά θα είναι και αδικία για τις υπόλοιπες ταινίες να ΄χάσουν από αυτή την κλάπα.

Τώρα για τους Animal Collective επικρατεί μια σχετική υστερία στα μουσικά blogs και στα περιοδικά. Επειδή το pitchfork media του έβαλε 9.6/10 και ο αρχισυντάκτης του uncut έγραψε πως είναι ένα από τα καλλίτερα άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ στην ιστορία της μουσικής.
Λογικά υπήρχε ένα υπερβολικό hype προτού κυκλοφορήσει το άλμπουμ.
Και κριτικοί μπορεί επηρεασμένοι και διψασμένοι να ακούσουν κάτι καινούριο το εξύμνησαν παντού.
Η αλήθεια όμως κρύβεται κάπου ανάμεσα, οι Animal Collective έφτιαξαν ένα δικό τους προσωπικό ήχο που παρόμοιος δεν έχει ξαναγινεί. Είναι κάτι ανάμεσα σε ηλεκτρονικό dub σε συνδυασμό με τα φωνητικά των Beach Boys.
Την πρώτη φορά που το ακούς σου κινεί το ενδιαφέρον αλλά την δεύτερη και την τρίτη είναι ένας βαρετός δίσκος που χάνει την γοητεία του αφού δεν έχει νεύρο και δυναμικότητα. Εξαιρετικό το κομμάτι My Girls που χρησιμοποιεί τον ήχο του You got the Love της Candi Stanton, αλλά μέχρι εκεί…

Let the right "vampire" in

Πόσα χρόνια έχω να δω μια νεανική ποπ ταινία που να στηρίζει το πνεύμα της εποχής? Και απαντάω στον εαυτό μου. Πολλά.
Είχα μια αισιοδοξία για το twilight, ίσως για την συμπάθεια μου στις ιστορίες με vampires. Μάταια όμως, η ταινία που ξεκίνησε καλά εξελίχθηκε σε ένα βαρετό emo vampire love story για κοριτσάκια μέχρι 16 ετών.
Η ταινία για άνω τους 17 είναι ακατάλληλη και βαρετή.
Πρώτα από όλα επειδή έχει βιντεοκλιπιστικη σκηνοθεσία
Χάνει την ανάπλαση χαρακτήρων μετά το πρώτο μισάωρο παρότι έχει την ικανότητα να το κάνει. Βασίζεται σε ένα ξενέρωτο love story που ροκανίζει βασανίστηκα τον χρόνο. Οι κακοί εμφανίζονται στο τελευταίο 20 λεπτό.
Και το σημαντικότερο ότι αλλάζει τα Φώτα στον θρύλο που κρατάνε οι Βρικόλακες.
Δηλαδή στο φως του ήλιου στο twilight λαμπιρίζουν και γίνονται πιο όμορφοι, αντί να καίγονται. Γυαλίζονται στους καθρέπτες!
Μπαίνουν στα σπίτια απροσκάλεστοι και αυτόν που αγαπάνε αντί να τον κάνουν δικό τους ,δηλαδή βρικόλακα, προσπαθούν να κάνουν έρωτα μαζι τους, όπως ο πρωταγωνιστής μας. Αφού δεν έχει αίμα πως θα του σηκωθεί? Να μου πεις έχουν υπερφυσικές δυνάμεις και μπορούν. Αλλά και πάλι είναι τόσο παγωμένοι...
Σε αντίθεση με την ταινία από την παγωμένη Σουηδία «Let the Right One in».
Που είναι εντελώς ψυχρή και ρεαλιστική, ίσως η πιο ρεαλιστική ταινία βρικολάκων.
Εντάξει δεν είναι αληθινοί οι Βρικόλακες αλλά όλο το στόρι πατάει καλά στα ποδιά του.
Εδώ ο έρωτας είναι ανάμεσα σε δυο 12χρονα και βασίζεται σε όλους τους νόμους των βαμπίρ. Δεν ξέρω αν στην Σουηδία βέβαια τρωνε σκορδαλιά γιατί δεν δείχνει κάτι τέτοιο η ταινία. Αξίζει όμως να την δεις τώρα και όχι σε Κανά 2 χρονάκια σε αμερικάνικο ρημεηκ.

Christmas Day movies

Παρά τα 31 μου χρόνια, Τα Χριστούγεννα είναι η μοναδική ημέρα που η Μητέρα μου δεν με αφήνει να παω για snowboard. Όσα χρόνια και αν περάσουν θα είναι η ημέρα που θα αισθάνομαι σαν το μικρό παιδί στο σπίτι. Ακόμα και όταν θα έχω και εγώ μικρό παιδί. Θα μου λένε τι να κάνω.
Τα Χριστούγεννα είναι η ημέρα που βλέπεις την οικογένεια σου χωρίς να έχει συμβεί κάτι κακό.
Βέβαια παω στοίχημα ότι το γιορτινό τραπέζι έχει γκρίνιες, από το αν είναι καλό το φαγητό , στο ποτέ θα παντρευτείς. Αλλά οικογένεια είναι και δεν μπορείς να τους παρεξηγήσεις, γιατί δεν σε παρεξηγούν και αυτοί.
Ακόμα και τους παρατήσεις και κανείς μαζί με τους φίλους σου.
Λατρεύω όμως το Χριστουγεννιάτικο πρωινό, είναι ο λόγος που αποφεύγω τα ρεβεγιόν της παραμονής και τα μπαρ. Για να απολαύσεις το συγκεκριμένο πρωινό πρέπει να έχεις προετοιμαστεί από το προηγούμενο βράδυ.
Ξυπνάς και φτιάχνεις καφέ , τρώγοντας , μελομακάρονα, δίπλες και κουραμπιέδες και βλέπεις τις αγαπημένες σου ταινίες ξαπλωμένος στον καναπέ με τις πυτζάμες τις παντόφλες και αν υπάρχει και ρόμπα ακόμα καλλίτερα!!
Προσοχή οι ταινίες πρέπει να είναι guilty pleasure.
Ποια από τις 10 παρακάτω να διαλέξω για σήμερα?

1.Bad Santa ( H λέξη fuck χρησιμοποιείται 147 φορές, πολλές δεν είναι για Χριστουγεννιάτικη ταινία?)
2.Die Hard (Χριστούγεννα στο L.A. και O Bruce Willis με μαλιά. Yipi - kai-ye motherfucker! )
3.The Elf ( Αρχικά ήταν να το παίξει ο Jim Carrey αλλά ευτυχώς προτίμησαν τον Will Ferrel)
4. Princess Bride (My name is Inigo Montoya, you killed my father. Prepair to die.)
5.Breakfast at Tiffanys ( Ότι καλλίτερο αν έχεις βγει το προηγούμενο βράδυ)
6.Gremlins ( τα αθώα δώρα μπορεί να είναι επικίνδυνα)
7.Scrooged ( τρομερό ρημεηκ σε παραμύθι του Chales Dickens)
8.Nightmare Before Christmas (βασισμένο σε ένα ποίημα του Tim Burton που έβλεπε τον στολισμό μιας βιτρίνας παιχνιδιών από Halloween να γίνεται Χριστουγεννιάτικη)
9.Planes, Trains & Automobiles ( Ακόμα με κάνει και βουρκώνω με την απίστευτη μουσική της και την ερμηνεία του John Candy)
10.Mixed Nuts ( Βασισμένο στο θεατρικό ο Αϊ Βασίλης είναι σκέτη λέρα, από τις πρώτες ταινίες του Adam Sandler)
11. You’ve got Mail (Αυτό ή το when Harry met Sally)
12.Back to the Future ( γιατί την αγόρασα σήμερα για δώρο στο ανιψιό μου)

The Wrestler

Ο Αρονοφσκι είπε ότι η μοναδική καλή ταινία που έπαιξε ποτέ ο Μίκυ Ρουρκ ήταν το Barfly. Για μένα είναι το Rumble Fish.
Με τόσα που διαβάζω όμως για το The Wrestler πιστεύω οτι θα είναι μια απο τις καλύτερες ταινίες της Χρονιάς αλλά και το βράδυ της 22 Φεβρουαρίου θα φύγει από το Kodak Theater με 2 χρυσά αγαλματάκια. Το ένα είναι Α' ανδρικού και το άλλο καλύτερου Τραγουδιού
Δειτε το trailer και ακούστε το τραγούδι στο player στα δεξιά σας.

Gomorra

Βγήκα από την αίθουσα στο δρόμο και φοβόμουνα ότι κάποιος θα έρθει να με καθαρίσει
Ούτε ζω στην Νάπολη και ούτε ανήκω σε συμμορία ή μαφία.
Η ταινία δεν έχει ούτε αρχή , μέση ή τέλος γιατί έτσι είναι και η ζωή σε μία κοινωνία.
Είναι η πιο ρεαλιστική ταινία που γυρίστηκε ποτέ για την μαφία.
Δεν υπάρχει καλός ή κακός
Ακόμα και ο κακός δεν αισθάνεται κακία αφού ο διπλανός του ειναι χειρότερος από αυτόν
Με τίποτα δεν σε ενθουσιάζει και ούτε έχει"δυνατές ερμηνείες" ή σκηνές που σου κόβουν την ανάσα. Απλά όλα αυτά συμβαίνουν στην Ιταλία και στην Νάπολη
Και σκέφτεσαι ότι είναι ψιλικατζήδες μαφιόζοι αλλά υπάρχουν και αυτοί που έχουν
να κάνουν με πολλά δισεκατομμύρια ευρό κάνοντας κουμάντο σε μια ολόκληρη χώρα.