Summer is over

It's night time in my small city...

It's getting cold after dark...

The streets are wet, the rain just stoped and only the snails are not sleeping. You know what that means.... the summer is over.

A girl called Dusty used to sing a song like that.

Here she is from 1964 Dusty Springfield with the summer is over

(photo by R.S.P.)

βιβ λα φρανς 2!

yuksek concert
fmx show
kelly
taj
cote' de basque
biarritz

Ηθελα να μεινω λιγο στο ποιητικο και το εκλογικο κλιμα αλλα ναι οντως οπισθια υπαρχουν παντου...ουουουυουουυ

September Issues

Ήταν πραγματικά ένα Cruel Summer.

Και τα September Issues μου μεγάλα.

Κι αυτά που κρέμονται στα περίπτερα μεγαλύτερα – παχουλά, γυαλιστερά όλο φρεσκαδούρα.

Μ’αρέσει πολύ να χαζεύω περιοδικά πάσης φύσης το Σεπτέμβρη, όπως και τον Ιανουάριο λες και πραγματικά θα μου αποκαλύψουν το μυστικό των νέων καιρών που (τάχα) έρχονται.
Μπούρδες. Συνήθως τα ίδια αναμασημένα με άλλο περιτύλιγμα.

Χαζεύω και φέτος κολλημένη για τέταρτα μπροστά στα περίπτερα σα κεραυνοβολημένο να παρελαύνουν όλες οι Τζένιφερ, Κέητ, Άγκνες, Νατάλιες και Σαρλίζες, όλα τα αγαπημένα πρόσωπα του κοινού, τα hip συγκροτήματα ή οι κλασικές αξίες, τα καλύτερα ντεκορασιόν, όλοι προσπαθώντας να κερδίσουν τη μάχη των εξωφύλλων.

Δεν θυμάμαι όμως να με εντυπωσίασε κανένα. Ούτε εξώφυλλο ούτε περιεχόμενο. (Εκτός ίσως από ένα τελευταίο του Newsweek με τον ισχυρισμό ότι οι γυναίκες μπορούν να σώσουν τον πλανήτη από την οικονομική κρίση! -χμ)

Μ’αρεσε όμως αυτό το λίγο περασμένο.

Γαμάει η Cameron θυμίζοντας Madonna.

Πάνω που είχα αρχίσει να τη βαριέμαι.

Και την Cameron και τη Madonna.

August and everything after

...ο τίτλος είναι από το πρώτο άλμπουμ των Counting Crows, που έλιωνε την βελόνα του πικάπ μου πριν από 15 χρόνια. Τι άλλο έκανα τα καλοκαιριά προσπαθώ να θυμηθώ. Τα καλοκαιριά που ήμουν παιδί. Τότε που τίποτα δεν με κούραζε.
Που έπαιρνα το λεωφορείο για να πάω για μπάνιο. Και λεωφορείο που μισθωνόταν από τον δήμαρχο της περιοχής και πήγαινε όλη η γειτονιά.Δηλαδή γριές, γέροι και παιδιά.

Και οι τελευταίες οικογενειακές διακοπές στην Χαλκιδική το 87, αφού τα αδέρφια μου είχαν μεγαλώσει και έπρεπε να μεγαλώσω και εγώ.
Κρυφτώ στην γειτονιά, βόλτες με τα ποδήλατα, από την κάτω Αρόη μέχρι του Διάκου για να πιούμε νερό και πάλι πίσω και πάλι από την αρχή και να περάσουμε από το σπίτι του συμμαθητή μας και αν θα τον αφήσει η μανά του να έρθει μαζί μας.

Το παγωτό "Σικάγο"

Το χτυπητό αυγό της γιαγιάς, με τον καφέ για να μην μυρίζει αβγουλίλα.

Pac-man και τηγανιτές πατάτες στον Μαραλέτο.

Και μετά οι πρώτες εφηβικές βόλτες στο Ρίο για γκομενισματα.

το skate με τα walkman μαζί και την κασέτα των Peppers.

Οι πρώτες εκπομπές στον πειρατικό σταθμό radio quatro.

Και τώρα αυτό που με κάνει και καταλαβαίνω ότι είναι καλοκαίρι είναι οι κοπέλες που βγαίνουν στο μπαλκόνι φορώντας μια πετσέτα για να απλώσουν το μαγιό τους.
Οι ηλικιωμένος κυρίες με τις πλαστικές καρέκλες ή τα σκαμνάκια στο δρόμο που κάνουν chat.
Και το κορμί σου όταν είναι αλατισμένο.
Το άλλο που μου μένει στο μυαλό κάθε καλοκαίρι είναι οι δίσκοι που ακούω και ομολογώ ότι μέσα σε λίγες μέρες άκουσα μαζεμένα πολύ καλά πράγματα. Μερικά απο αυτά είναι:

• όπως τους Jj αν και δεν έχω και τα ιδία γούστα στα καινούρια με τον Κύριο Ιλό ,αυτό πραγματικά είναι από τα καλύτερα του καλοκαιριού.

• Δεν θα βαρεθώ να ακούω για πολύ καιρό τους Αρκτικ Μανκις και το νέο τους άλμπουμ που είναι τρελή stonerιά. πάρτετο

• Έπαθα πλάκα με τους Gliss εδώ και το άλμπουμ ολόκληρο Devotion Implosion. (βάλε τερμα το Morning Light)
  

• Crack the Style - Mastodon αν και δεν ακούω μεταλιες αυτό πραγματικά αξίζει.

• Συνεχίζω και ακούω από τον Ιούνιο μια φορά την εβδομάδα τουλάχιστον Pains of Being pure at heart.

• Mike Snow που είναι το ένα τραγούδι καλύτερο από το άλλο.

• Και φυσικά δεν πας διακοπές πουθενά χωρίς Wilco.
• Τελειώνουμε την Πίκρα του Νικ Χορνμπυ, λίγο αδιάφορο αλλα καλογραμμένο.
• Διαβάζουμε το Μαγαζάκι των αυτοκτονιών του Jean Teule

• Και πολλά περιοδικά...

Καλές διακοπες και καλή ξεκουραση

( Η φωτο είναι του R.S.P όπως και πολλές που βάζω κατα καιρούς)

...άλλα τρία

Για όσους φοράνε τέτοια μαγιό (γνωστό ως"απειλή", "καλησπεριτζίδικο","σωβρακολάστιχο").
Προσοχή στις κοπέλες που κάθονται στις ξαπλώστρες και έρχεται κάποιος με τέτοιο μαγιό να τους μιλήσει. Η μεγάλη απειλή είναι όταν είναι και τρία μαζεμένα.

Τρία για την ξαπλώστρα

ήλιος, νησάκι, διακοπές.

There is a silence...

that comes to a house where no one can sleep

Τα φώτα στα βουνά, από τις ανεμογεννήτριες, αναβοσβήνουν με τον ρυθμό της σιωπής σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο...

It's night time in my small city... και η σιωπή προήλθε από το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μου , όταν ξαφνικά χάθηκε το σήμα του mojo ,την ώρα που ακουγόταν το Visions of Johanna , στον στίχο The country music station plays soft But there's nothing, really nothing to turn off...

Δεν έψαξα για άλλο σταθμό, ούτε τον αέρα δεν άκουγα, δεν φυσούσε και ας πήγαινα γρήγορα, ούτε την μηχανή του αυτοκινήτου μπορούσα να ακούσω.

Ούτε ένα τραγούδι δεν μπορούσα να φέρω στο μυαλό μου.

Κοιτούσα τα φώτα της πόλης πίσω μου, τα φώτα στα απέναντι χωριά και τα αστέρια. Eνιωσα εκείνη την σιωπή που υπάρχει στα camping τις μεγάλες ώρες, που κοιτάς τα αστέρια μέσα από την σκηνή. Δεν υπάρχει τίποτα εκείνη την στιγμή, εκτός από εσένα και τον ουρανό. Και μου αρέσει και η στιγμή που φέυγει η νύχτα και ξημερώνει και ο ουρανός μοιάζει με θολωμένο ούζο.

Αχ θέλω να κάνω κάμπινγκ, ένα μήνα ή μια εβδομάδα, έστω μιά νύχτα μόνο μαζί σου.

Να με περιποιείσαι, γιατί εγώ θα έχω στήσει την σκηνή , θα έχω οδηγήσει, θα έχω φέρει όλα τα απαραίτητα για τις ανέσεις σου. Εσύ θα μου φέρνεις ότι χρειάζομαι, θα ψάχνεις να βρεις βρύση για να πλύνεις τα ρούχα μου και να σε βλέπω να απομακρύνεσαι με την σκάφη και να νιώθω βασιλιάς. Ο βασιλιά της σκηνής μας και όταν θα γυρίζουμε στο σπίτι θα γίνομαι πάλι ο υπηρέτης σου.

Η σιωπή με ακολουθεί στο σπίτι και προσδοκά στωικά κάτι για να την σπασει, υπάρχει και το ενδεχόμενο να διαρκέσει επ'άπειρον

Baby, when the sun goes down

Η αγαπημένη μου ώρα της ημέρας είναι όταν δύει ο ήλιος...

Χαζεύω τα χρώματα στον ουρανό που είναι κόκκινο, κίτρινο ,χρυσό, γαλάζιο, γκρι, μοβ και από ένα σημείο της γης ανατέλλει το φεγγάρι, που φέρνει μαζί του το σκοτάδι της νύχτας.

Μόνος, φορτωμένος με το surf, πάνω στην camaro του 69, να οδηγείς με τα πόδια γυμνά πάνω στο γκάζι, να κοντράρεις τον αέρα με το χέρι σουέξω από το παράθυρο και στον δρόμο να πέφτουν οι σκιές από τις φοινικιές του Malibu, της California και μια φωνή να ψιθυρίζει το όνομα της.

Και να βρίσκεσαι χιλιάδες μίλια μακριά της, το σώμα σου να καίει από το αλάτι και τον ήλιο επειδή κυνηγούσες κύματα όλη μέρα .

Ακόμα και αν αυτή η φαντασίωση μοιάζει μακρινή, υπάρχει κάτι καλύτερο από το wishful thinking?

Μπορούν αυτά τα τραγούδια να μην σε ταξιδέψουν εκεί ?

Love like Sunset - Phoenix

Waves - Marjorie Fair

Baby when the sung goes down - Peter Green

Take it easy - Jackson Browne

A loner - Tyde

Scar Tissue - Red hot chili peppers

Malibu - Hole

Whisper her Name - Last Drive

Make it wit chu - Queens of the Stone Age

1000 miles from Nowhere - Dwight Yoakam

Handle me with care - Traveling Willburys

California Blue - Roy Orbinson

Wishful Thinking - Wilco

Summer Skin - Death cab for Cutie

Racing in the Street ( Live) - Bruce Springsteen

Αυτά είναι τα τραγούδια που θα άκουγα ενώ οδηγώ την ώρα που πέφτει ο ήλιος

και ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει ποιος θα είναι ο δρόμος, ποιό το μέρος και ποιό το αυτοκίνητο...

O σωστός ο φαν...

του Σταμάτη Γοννίδη έτσι φτιάχνει το αυτοκίνητο του.
έτσι...γιατι περίεργα την είδε!

Together Through Life- Bob Dylan

Τελευταία μου αρέσει να πίνω dry martini.Δεν το πετυχαίνω πάντα, αν και μοιάζει εύκολο. Χρειάζεσαι 3 μεζούρες τζιν , ½ μεζούρα ξηρό βερμούτ ( dry martini) και μία πράσινη ελιά.
Ανακατεύεις το τζιν και το βερμούτ με λίγο πάγο σε ένα shaker.
Το σερβίρεις σε ένα παγωμένο ποτήρι κοκτέιλ χωρίς τον πάγο, προσθέτοντας την ελίτσα στο τέλος.
Ο Luis Bunuel έλεγε ότι το καλύτερο Μαρτίνι φτιάχνεται όταν μια ηλιαχτίδα περάσει μέσα από το τζιν για ν' αγγίξει λίγο το βερμούτ.
Μου φάνηκε πως σήμερα το απόγευμα η ηλιαχτίδα το άγγιξε για λίγο.
Στέκομαι στην βεράντα ενός αγροκτήματος και στα γόνατα μου κάθεται το εξώφυλλο από το Together through Life του Bob Dylan.
Έχει το πιο τέλειο εξώφυλλο που ΄χω δει σε δίσκο.
Δεν είναι το απρόσωπο ζευγάρι που κάθεται στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και οι ιστορίες που μπορείς να φτιάξεις στο μυαλό σου από μια φωτογραφία.
Είναι το βάθος του δρόμου που δεν έχει τέλος.
Ο δρόμος που σε καλεί η δρόμος που άφησες πίσω σου για να συνεχίσεις την ζωή με αυτόν τον κάποιον.
Η φωτογραφία είναι του Bruce Davidson και βρίσκεται και στο εξώφυλλο του βιβλίου Big Bad Love του Larry Brown.
Ένα από τα πιο αγαπημένα βιβλία του Dylan.
Το together through life είναι το πρώτο άλμπουμ του που πήγε στο Νο 1 από το 1970. Δεν είναι κάπως περίεργο ότι το 2009 ο Dylan κάνει Νο 1 με ένα είδος μουσικής που για πολλούς είναι ξεπερασμένο και κουραστικό με τόσα πολλά νέα συγκροτήματα και τόσα μουσικά ρεύματα?
Ο ήχος είναι το ροκ και το μπλουζ της δεκαετίας του 50, ο ήχος που είχε η chess records, για όσους είδαν το Cadillac records.
Το όργανο που ακούγεται περισσότερο μετά την κιθάρα στο άλμπουμ είναι το ακορντεόν, όχι και τόσο συνηθισμένο για ροκ άλμπουμ.
Αν και μπορεί να φανεί σπασμένη και κουρασμένη η φωνή του, αυτή είναι.
Το 2009 ένας γέρος να σου δείχνει το πως είναι να παίζεις πραγματική μουσική με μουσικούς.
Είναι σαν να πάρεις ένα άνθρωπο που ζει μέσα στην πόλη και να του δείξεις το πράσινο πως απλώνεται στην εξοχή.
Ένα αργό ηλιοβασίλεμα , την μυρωδιά από τα λουλούδια την νύχτα , που για να τα μυρίσεις πρέπει να κάνεις ησυχία γιατί τα τρομάζεις.
Ακούγοντας μαζί με τους γρύλους το τραγούδι I feel a change comin on ακριβώς την στιγμή ποίοι οι ακτίνες του ήλιου άγγιζαν το βερμούτ.
Ένιωσα ότι αυτό είναι δεν υπάρχει ωραιότερη στιγμή από μια Κυριακή απόγευμα να κάθεσαι πλάι πλάι με τον άνθρωπο που αγαπάς και να ξέρεις ότι δεν έχεις άλλες έγνοιες για σήμερα, δεν έχεις άγχος, μέχρι ο ήλιος να ξαναβγεί.
Μπορώ να άραγε να νιώθω αυτό ακριβώς κάθε που νυχτώνει.

Well life is for love
And they say that love is blind
If you wanna live easy
Baby, pack your clothes with mine
I feel a change comin' on
and the fourth part of the day's already gone

My Antenna

Αυτη είναι η κεραία μου!
Δεν την έχω βάλει έτσι γιατι πιάνω καλύτερα το mega.
Πριν απο χρόνια αποφάσισα να την κατεβάσω και να της αλλάξω θέση. Και την άφησα έτσι.
Κάθομαι και την βλέπω να σκουριάζει μέρα με την ημέρα.
Έτσι και αλλιώς δεν βλέπω προγράμματα τηλεόρασης. Ουτε εκπομπές , ούτε αθλητικά.
Βλεπω μόνο dvd ή wdtv. Τις σειρες και τις ταινίες που κατεβαζω .
Πριν απο 3 μήνες μου κάηκε και η tv που είχα στο υπνοδωμάτιο μου.
Σε αυτην συνήθως έβλεπα τις σειρές που κατέβαζα. Και την άφησα έτσι καμένη.
Σε 3 μήνες πρεπει να διάβασα καμια 10αρια βιβλία πριν κοιμηθώ.
Οι γονείς μου την θέλουν για να βλέπουν το "εχεις πακέτο"
Αλλοι την θέλουν για παρέα ,να ακούγεται κάτι στο σπίτι.
Άλλοι για να ξεχνάνε αυτόν που κάθεται δίπλα τους.
Εμένα πιο πολύ μόνο με κάνει να νιωθω οταν βλέπω τηλεοραση με κάποιον άλλον μαζί.
Καμιά φορά μου μιλάνε για κάτι που έδειξε ή για μια καινούρια διαφήμιση και τους κοιτάω σαν χαζός. Σαν να είμαι απο άλλον πλανήτη.
Ειναι άραγε χαλασμένη η δικιά μου κεραία ή μερικοί δεν έχουνκαι τόσο καλή λήψη εικόνας και ήχου.
Και για να το συνδέσω και με ένα τραγούδι όλο αυτό.
Εδω είναι το Antenna των Acorn.

Was it always there, or contracted?
Was it just the thought to which i was attracted?

The body speaks in chemicals,
a song and dance not visible
but i've been told don't go looking
'cause the tune was tuned to find you.

Distance drowns the signal and the call of constellations.
I'm picking up the language that we lost.

Static in the air, no reception.
Was it just a bad antenna or your perception
of the silence that surrounds you,
your ears will move to find it.
Don't do looking,
my heart was tuned to find you.

Just like Ronnie said...

• Tο μπλουζάκι αυτο θα φορεθεί πολύ...
• Με κάτι τέτοια γελάω πάρα πολύ. Α ρε Μπρουσάρα, γκομενιάρη!!!
• "Είμαι καλλιτέχνης" Πες τα κορίτσι μου!
• Τρελαίνομαι με κατι τέτοια βίντεο.
• Και το Hearts a mess του Gotye απο τα καλύτερα της χρονιάς.
  
• Το άλμπουμ των Horrors είναι πραγματικά πολύ καλό. Εδω απο τον Thod.
• Μηπως είδατε το εξώφυλο απο το νέο άλμπουμ του Dylan.
• Έχει κάνει κανεις τεστ IQ στο ιντερνετ. Δεν ξέρω αλλα φοβάμαι τα αποτελέσματα.
  

Darkness on the edge of town

Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης.

Και Κυριακή. Χωρίς το Νίκυ.

The impossible project

Η παραγωγή του στιγμιαίου φιλμ της παλιάς κι αγαπημένης Polaroid σταμάτησε τον Ιούνιο του 2008 και η εταιρεία έκλεισε τα σχετικά εργοστάσια.
Μιά ομάδα ανθρώπων όμως με το δικό τους όραμα για την πολαρόιντ, αγόρασε τον εξοπλισμό παραγωγής, αποφάσισε να επαναπροσδιορίσει τα χαρακτηριστικά του φιλμ και έβαλε το στοίχημα να το επαναφέρει ανανεωμένο στην παραγωγή το 2010 για τις vintage πια polaroid κάμερες.
Θα το έχετε ήδη διαβάσει και αλλού, αλλά αν όχι μπορείτε να τσεκάρετε (και να βοηθήσετε λέει) εδω το impossible project για την Polaroid.

Δεν μπορούμε να κρατήσουμε για πάντα κάτι από το παρελθόν και μάλλον δε χρειάζεται κιόλας– ‘what you leave behind you don’t miss anyway’ (αλλιώς δε θα το άφηνες?) - αλλά όταν κάτι εχει σημασία για κάποιον αξίζει τουλάχιστον να προσπαθήσει. Όχι?

Fisherman's Blues

Μια απο τις αγαπημενες μου φωτογραφιες...και σιγουρα η αγαπημενη του Μιτρελινο... Κρητη-2000χλμ με το μινι κουπερ- 8 πακετα καπνου-καλη μουσικη- απειρες συζητησεις- καλη παρεα-υπνο σε ξαπλωστρες-σερφ-κυματα...στην τελικη η φωτογραφια κατανταει ασχετη γιατι φερνει λιγο μελαγχολια αλλα τι φταιω εγω τωρα που ειμαι συναισθηματικος τυπος?