Ήταν πραγματικά ένα Cruel Summer.
Και τα September Issues μου μεγάλα.
Κι αυτά που κρέμονται στα περίπτερα μεγαλύτερα – παχουλά, γυαλιστερά όλο φρεσκαδούρα.
Μ’αρέσει πολύ να χαζεύω περιοδικά πάσης φύσης το Σεπτέμβρη, όπως και τον Ιανουάριο λες και πραγματικά θα μου αποκαλύψουν το μυστικό των νέων καιρών που (τάχα) έρχονται.
Μπούρδες. Συνήθως τα ίδια αναμασημένα με άλλο περιτύλιγμα.
Μπούρδες. Συνήθως τα ίδια αναμασημένα με άλλο περιτύλιγμα.
Χαζεύω και φέτος κολλημένη για τέταρτα μπροστά στα περίπτερα σα κεραυνοβολημένο να παρελαύνουν όλες οι Τζένιφερ, Κέητ, Άγκνες, Νατάλιες και Σαρλίζες, όλα τα αγαπημένα πρόσωπα του κοινού, τα hip συγκροτήματα ή οι κλασικές αξίες, τα καλύτερα ντεκορασιόν, όλοι προσπαθώντας να κερδίσουν τη μάχη των εξωφύλλων.
Δεν θυμάμαι όμως να με εντυπωσίασε κανένα. Ούτε εξώφυλλο ούτε περιεχόμενο. (Εκτός ίσως από ένα τελευταίο του Newsweek με τον ισχυρισμό ότι οι γυναίκες μπορούν να σώσουν τον πλανήτη από την οικονομική κρίση! -χμ)
Μ’αρεσε όμως αυτό το λίγο περασμένο.
Γαμάει η Cameron θυμίζοντας Madonna.
Πάνω που είχα αρχίσει να τη βαριέμαι.
Και την Cameron και τη Madonna.
2 σχόλια:
Oi gynaikes mporoun na swsoun ton planhth apo ta panta - xwris xm....
Welcome back R.(anapoda)!
;)anoigeis megalo 8ema twra filh mou! kai sou kleinw to mati se endei3h siwphrhs sumfwnias! ela pou de mas afhnoun..
Δημοσίευση σχολίου