Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Δεν αλλάζω τα Ηχεία μου


(Αφίσσα της πρώτης συναυλίας στην Πάτρα το 1993)
Αισθάνομαι πολύ τυχερός. Όπως αισθάνεται κάποιος που έζησε το Μάη του 68
Όπως αυτός που έζησε την 17η Νοεμβρίου.
Η σαν αυτούς που έβαζαν λακ και κολάν στην δεκαετία του 80.
Εγώ έζησα του Στέρεο Νόβα από την αρχή της δημιουργίας τους , μέχρι σήμερα την επανένωση τους.
Για μένα προσωπικά δεν Διαλύθηκαν ποτέ.
Ποτέ δεν συνέδεσα τις προσωπικές τους δουλειές με αυτή των Στέρεο Νόβα
Οι σν δεν ήταν απλά μια μουσική , ήταν μια επανάσταση.
Μου γνώρισαν την ηλεκτρονική μουσική , τα πάρτι, την ευκολία να διακρίνω την ποίηση των Underworld ανάμεσα στα μπιτ και τα μπλιμπλικια.
Με έμαθαν να χορεύω χαμένος σε πόλεις σε κλαμπ στην παρακμή μιας ηλικίας που δεν γυρνάει.
Μου έμαθαν το 01 , του Τσαγκαρουσιανου πριν βγάλει την Lifo. Τον Δημήτρη Παπαιωναου πριν σκηνοθετήσει του Ολυμπιακούς αγώνες και το 2.
Με έμαθαν να παρατηρώ και να αγαπάω την Πόλη μου.
Να σέβομαι τους συνάνθρωπους μου.
Με έμαθαν να βλέπω ρομαντικά και να σκαρφίζομαι ιστορίες για τρένα, φάλαινες , φραουλένιες πεδιάδες και γραμμικές κοιλάδες.
Θυμάμαι να γράφω παντού στίχους τους σε βιβλία, σε θρανία, σε τοίχους, στις καρδιές των ανθρώπων.
Θυμάμαι την πρώτη συναυλία στο Κάστρο της Πάτρας το 1993 με 20 άτομα κοινό να διασκευάζουν το Like a Prayer της Madonna..
Να ταξιδεύω στην Ναύπακτο , στο Αγρίνιο , στα Γιάννενα στην Αθήνα να τους δω.
Τους έχω δει ακόμα και σε «Φούρνο»
Να μαζεύω τις αφίσες των συναυλιών τους.
Τους δίσκους και τα Maxi single. Να τους βλέπω να δίνουν συνέντευξη στο Mtv.
Βλέπω εικόνες της ζωής μου σε κάθε τους τραγούδι.
Οι Στέρεο Νόβα εμφανίζονται για μια συναυλία παρασκευή 5 Δεκεμβρίου, στις παλιές εγκαταστάσεις μπήτρου, Πέτρου Ράλλη 38. δίπλα στο εργοστάσιο των μπισκότων Παπαδόπουλου . για το πάρτι της LIFO
αλλά και την κυκλοφορία ενός διπλού best of με τίτλο Βικτωρια.( περιέχει και DVD)
Νιώθω αισιόδοξος ότι θα κάνουν και άλλες συναυλίες, γιατί υπάρχει κόσμος σαν και εμένα και σαν και εσένα που τους άλλαξε η ζωή ακούγοντας τα τραγούδια τους.
Ζούμε καθημερινά στην πίεση της πόλης και μας έχει λείψει η Αστική Ποίηση
Να βάλει στο γκρίζο , στα νταμάρια και τα σκουπίδια, λίγο χρώμα και άρωμα.