Φουλάρισετο μου Neil

Στον Neil Young χρωστάω ότι με έκανε το 91 να καταλάβω οτι το Grunge δεν ηταν απλά μόδα όταν ακουσα το WELD το διπλό Live με τους Crazy Horse.
Kαι αμέσως μετά με το Harvest Moon (προσωπικο μου αγαπημενο) να ακουω country.
Απο το 1967 μέχρι σήμερα ο Neil Young δεν έχει σταματήσει να κυκλοφορεί δισκάρες.
Φυσικα βγάζουμε εξω την δεκαετία του 80 που κυκλοφόρησε μόνο μούφες με εξαίρεση το Freedom.Ουτε η εγχείρηση στον εγκεφαλο πριν απο μερικά χρόνια τον σταμάτησε.
Μάλιστα τον έκανε να σκεφτεται οτι απο την στιγμή που είναι με το ένα πόδι στον τάφο δεν τον νοιάζει τιποτα και θα λεει και θα τραγουδαει οπως αισθάνεται.
Ο Young ήταν πάντα μια κοινωνική και πολιτική φωνή κυρίως την δεκαετία που διανύουμε
με το εξαιρετικό Living with War και το ντοκιμαντερ που ακολούθησε De ja vu. (για πολύ κλάμα)
Στο Fork in the Road παρατηρεί τα πράγματα μέσα από ένα αυτοκίνητο και συγκεκριμένα ένα Lincoln Continental του 59 το οποίο το μετέτρεψε ο ίδιος σε υβριδικό.
Get Behind the wheel ισως το καλυτερο κομματι του δισκου μαζι με το cough up the bucks μια ματια στην οικονομικη κριση.
Κάνει ένα ταξίδι με βαριές ηλεκτρικές κιθάρες ψάχνοντας μια καινούρια αρχή μια νέα ελευθερία στο δρόμο. Το ροκ πάντα είχε μια μεγάλη αγάπη στα ταξίδια , στο δρόμο ,,σ την έρημο όπου το αυτοκίνητο δεν είναι απλά όχημα αλλά συνοδοιπόρος.
Δεν χρειάζονται και πολλές εξηγήσεις για το τι λεει ο δίσκος , ποιο το νόημα του.
Με την μουσική νιωθεις το τεπόζιτο γεμάτο.
Ξέρεις ότι θα κλείσεις την πόρτα θα γυρίσεις την μίζα , θα πατήσεις το πρώτα το Play Και μετά το γκάζι , και τα ταξίδι όσο μακρινό και αν είναι, θα μοιάζει πιο σύντομο.