Και εμένα μου φαίνεται λίγο υπερβολικό αλλά για μια εβδομάδα δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από τα αυτιά μου το νέο άλμπουμ της Pj Harvey .Πρέπει να το άκουσα πάνω από 30 φορές.
Περισσότερες απο το White Chalk.
Έχει και σημασία το ότι η διάρκεια του είναι 38 λεπτά και τόση διάρκεια θα πρέπει να έχουν οι δίσκοι. Αρκεί να είναι τόσο καλοί και περιεκτικοί σαν το A woman a man walked by.
To Black hearted Love έχει κολλήσει σαν βδέλλα στο μυαλό μου και δεν λεει να ξεκολλήσει.
Δεν νομίζω ότι το έχω πάθει άλλη φορά τουλάχιστον εδώ και χρόνια.
I d like to take you to a place I know, My Black hearted. ( μπήκε και στην λίστα για με τα βροχοτράγουδα)
Κάθε τραγούδι και μια διαφορικοί ιστορία. Κάθε τραγούδι μοιάζει ασύνδετο με το προηγούμενο και αυτή είναι η γοητεία . Folk, punk, waltz τα πάντα ταιριάζουν με την φωνή της Polly Jean. Θεατρικές ερμηνείες από μια γυναίκα που με κάθε της δουλειά μας εκπλήσσει.
Και να φανταστείς τώρα έκλεισε τα 18 (χρόνια στην δισκογραφία)
1 σχόλιο:
επειδη επαθα το ίδιο κι ειχα τόσο καιρό να το παθω και θυμηθηκα πόσο ωραίο είναι, πλιζ προτεινε μου κατι αλλο να κολλησω εξισου..ή εστω λιγότερο.
(οι horrors ηταν καπως εθιστικοι επισης). next?
Δημοσίευση σχολίου