Και γιατί? Γιατί είναι λίγοι αυτοί που ακούν μουσική για την τέχνη και ακόμα πιο λίγοι αυτοί που ξέρουν να την εκτιμούν δίχως να παριστάνουν τους εδικούς.
Το δύσκολο είναι να πείσεις κάποιον όχι να τον κάνεις να του αρέσει, αλλά να τον πείσεις να το ακούσει.
Μπορεί να μην του αρέσει αλλά σίγουρα θα του μείνει για πάντα στο μυαλό.
Όπως όταν ακούς πρώτη φορά Mary & the Boy.
Δεν πρόκειται ποτέ να το ξεχάσεις.
Αν και ο πρώτος του δίσκος χρειάστηκα πολλές ακροάσεις για να τον εκτιμήσω, το Time machine με κέρδισε απ το πρώτο άκουσμα.
Λογικά είναι η συνεργασία με τον παραγωγό Felizol που δίνει μια ηλεκτρονική ποπ αισθητική παράλληλα με την θεατρική και τρομακτική φωνή της Mary και την ιδιοφυΐα του Boy να δίνει βάρος στην μουσική.
Θα έπρεπε κάθε ραδιόφωνο στην Ελλάδα να παίζει τουλάχιστον 3 φορές την ημέρα
Πρωί μεσημέρι , βράδυ το You , You, You.
Όπως και άλλα εξαιρετικά κομμάτια No more Bad trips for Little Mary, Are you still Dancing Can Can και το Time Machine.
Φυσικά δεν λείπουν και τραγούδια που μπορεί να ξέφυγαν από το πρώτο άλμπουμ όπως το Cock και ένας εξορκισμός όπως το Death.
Μια εξαιρετική 80’s όψη έχει μαζί με όλο τον δίσκο και το εξώφυλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου