Αν δεν έπαιρνα το uncut, το όνομα αυτό θα μου ήταν ακόμα άγνωστο.
Οταν άκουσα το Essence απορούσα πως μπορούν κάποιοι να ακούν Sheryl Crow και Shania Twain.
Την παραδέχτηκα με το West και την έβαλα μέσα στις αγαπημένες μου τραγουδίστριες,
όχι όμως για όλες τις ώρες.
Η σπασμένη - μεθυσμένη φωνή της μου προκαλεί πόνο πολλές φορές και μέχρι σήμερα απέφευγα να ακούσω το Little Honey.
Όπως οδηγούσα απο την Αθήνα στην Πάτρα, πάτησα κατα λάθος στο I-pod το όνομα της και επαιξε το τελευταίο της άλμπουμ.
Κανένα τραγούδι δεν με έκανε να το προχωρήσω και οταν τελείωσε μετά απο 11 τραγούδια και λίγο μετά το Αίγιο, άφησα μόνο τον θόρυβο του αυτοκινήτου να μου κάνει παρέα.
Τίποτα δεν μπορούσε να μου πάρει το μυαλό απο την φωνή της Lucinda.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου