Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

It's night time


...in my small neighbourhood και βγάζω τα σκουπίδια...
Δεν έχω και πολλά, συνήθως είναι σάπια φρούτα, λαχανικά και ληγμένα γάλατα.
Παντού μεζονέτες με ιδιωτικά πάρκινγκ, τα περισσότερα σπίτια κακόγουστα.
Σε αυτή την χώρα δεν υπάρχει αρχιτεκτονική επιτροπή, αλλιώς θα υπήρχαν όμορφες γειτονιές σε όλη την Ελλάδα.

-Χθες έκλεισα 7 χρόνια σε αυτό το σπίτι και παρά την υγρασία, μου αρέσει που ζω μόνος μου, αν και ώρες ώρες με τρομάζει ότι δεν θα μπορέσω να ζήσω με κάποιον άλλον άνθρωπο.
Τουλάχιστον από το σπίτι βλέπω το καλοκαίρι τα αστέρια φωτεινά στον ουρανό, χωρίς να τα κρύβουν τα Φώτα της πόλης.
-Δεν βλέπω φωτεινά πρόσωπα όμως και με στενοχωρεί.
Ψωνίζονται οι άνθρωποι τόσο με τον εαυτό τους που νομίζουν πως όλοι οι άλλοι δεν τους καταλαβαίνουν και σιχαίνονται το ανθρώπινο είδος. Είναι δύσκολο αν δεν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου.
-Περάσαμε την εποχή των καφέδων, τώρα ζούμε στην εποχή των καφενέδων.
Γίνεται όνειρο να ανοίξεις cafe. Βλέπεις ζω στην Πάτρα την πόλη με τα περισσότερα cafe στην Ελλάδα. Και δύσκολα σου προσφέρουν κάτι το ξεχωριστό. (το λέω γιατί κλείνει το sidoux για 2 μήνες για ανακαίνιση)
-όπως και τα εστιατόρια. Θες να φας κάτι και όλα σερβίρονται με κρεμά γάλακτος, με ροκφόρ, με μουστάρδα, με χυσαμόλη. Αν έχεις πρόβλημα με το στομάχι πρέπει να υποφέρεις δηλαδή το υπόλοιπο βράδυ. (το λέω γιατί έχω πρόβλημα με το στομάχι μου)
-Γκρέμισαν και τον Ερμή το τελευταίο τσοντάδικο σινεμά της Πάτρας που λειτουργούσε μέχρι πρόσφατα. Δεν κατάφερα ποτέ να πάω.
-Μου φαίνεται γερνάω, της προάλλες ο πατέρας μου είπε ότι κοντεύω 40 χρόνων και είμαι ακόμα 31.

Είδα ξανά και τα φτηνά τσιγάρα και θυμήθηκα τα καρτοτηλέφωνα και την εποχή χωρίς κινητά.
Πως να μην αισθάνεσαι γέρος όταν σε πιάνει νοσταλγία.
-Μου έχουν λείψει και τα παλιά ασανσέρ, κάνουν βλέπεις και ανακαίνιση σε όλα με την φωνή της πόπης να σου λέει "2ος όροφος". Και ποτέ δεν προσέχω τι λέει, κατεβαίνω σε λάθος ορόφους.
Όταν μπαίνω σε παλιά ασανσέρ, χαζεύω τις παλιές ταμπέλες που γράφουν μην ανοίγεται την θύρα αν ο θάλαμος δεν βρίσκεται στην θέση του ή κάτι τέτοιο και πιέσατε άπαξ.
Σε πιάνει κανονικά κλειστοφοβία γιατί χωράνε μόνο 3 άτομα και μυρίζεις τον ιδρώτα του διπλανού σου.

Γράφω όλα αυτά για να ξεχάσω αυτά που σκέφτομαι...

1 σχόλιο:

masquerade είπε...

...our weakest moments,make good writing.