Bobby Jean

You know that one...? που λέει και ο Nick Hornby στο βιβλίο του High Fidelity στην σελίδα 158
για το τραγούδι του Springsteen απο το Born in The USA.

Μάλιστα ήταν και από τα τελευταία τραγούδια που ηχογράφησε για το άλμπουμ και οι κακές γλώσσες λένε ότι το έγραψε για τον Steve van Zandt, που έφευγε από την e street band.
Είναι λίγο περίεργο τραγούδι, γιατί δεν ξέρεις αν μιλάει για κάποιο κορίτσι ή για αγόρι, αφού ο τίτλος του περιέχει και τα ανδρικό και γυναικείο όνομα, Bobby Jean.

Σπρινγκστηνολογοι πιστέυουν πως το εγραψε για τον Little Steven.

O Hornby πιστεύει πως είναι κορίτσι και για αυτό ο ήρωας του, Rob Gordon, παίρνει τηλέφωνο τις πρώην του για να δει αν είναι καλά, ότι του έλειψαν,αντίο και καλή τύχη, και όλοι θα νιώθουν καλά. και θα προχωρησουν την ζωή τους.

Το ερώτημα πάντως θα παραμείνει άλυτο, είναι ένα απλό αντίο και καλή τύχη ο λόγος που την παίρνει τηλέφωνο ή αυτή την φλόγα δεν μπόρεσε να την βρει πουθενά αλλού.
Αν και ο Springsteen αποτελεί την μεγαλύτερη έμπνευση στην ζωή μου, ποτέ δεν πήρα τηλέφωνο κάποια από τις πρώην μου για να δω απλά τι κάνουν, πως είναι ? τι κάνουν τα παιδιά τους, ο άντρας τους, η μάνα τους.
Ίσως γιατί στο τέλος και εδώ που έχω φτάσει να μην αγάπησα ποτέ πραγματικά καμία, γιατί το Bobby Jean είναι ένα τραγούδι αγάπης, όχι ερωτικής αυτό είναι σίγουρο αλλά μιλάει για την αγάπη γενικότερα, από άνδρα σε γυναίκα, από γυναίκα σε άνδρα, από άνδρα προς άνδρα Την αγάπη που θα κουβαλάς μέσα σου για μια ζωή, είτε τον έχεις τον άλλον κοντά σου, είτε δεν θα τον ξαναδείς ποτέ.

Την μοναδική γυναίκα που αγάπησα στην ζωή μου και θα την αγαπω σαν την αγάπη που περιγράφει αυτό το τραγούδι, την είδα να κλαίει στην συναυλία του Springsteen,στο Hyde Park, στο συγκεκριμένο τραγούδι. Εκείνη την στιγμή ένιωσα κάπως περίεργα γιατί είδα έναν άνθρωπο να κατανοεί αυτή τη αγάπη και να την βλέπει στο πρόσωπο μου.

Το τραγούδι αυτό είναι για μένα η απόλυτη έννοια της αγάπης που ταυτίζεται με την μουσική, και παρότι ασχολούμαι με την μουσική δεν κατάφερα να νιώσω, να κλάψω από χαρά, με ένα τραγούδι επειδή το κατανοώ, καταλαβαίνω κάθε γαμημένη του λέξη και κάθε γαμημένη του νότα, ακομακαι οταν μπαίνει το σαξόφωνο στο τέλος που σε κάνει να ανατριχιάζεις.

Μπορεί να μην γράψω ποτέ κάποιο τραγούδι που θα ακουστεί στο ραδιόφωνο και εσύ δεν θα το ακούσεις ποτέ σε κάποιο σταθμό τυχαία σε κάποιο μοτέλ της εθνικής.
Κάθε φορά όμως που θα παίζω όμως αυτό το τραγούδι στην εκπομπή μου θα είναι για σένα, και ας μην το ακούσεις, γιατί δεν γράφτηκε ούτε για τα κορίτσια του Hornby, ούτε για τον Steve γράφτηκε για μένα και για σένα

Well if you do you'll know I'm thinking of you and all the miles in between
And I'm just calling one last time not to change your mind
But just to say I miss you baby, good luck goodbye, Bobby Jean

follow me on...

www.neoterismoi.blogspot.com

Lumiere Brother- Fiction (and his real past)

Στην 20δα μου με τα άλμπουμ του 2009 έβαλα 2 ελληνικά άλμπουμ.

Το ένα από αυτά ήταν το Fiction απο τον Lumiere Brother.

Ενα ποπ άλμπουμ που δεν έχει κιθάρες, ούτε ηλεκτρικές, ούτε ακουστικές. Έχει πιάνα, συνθια και πολλά φωνητικά. Τραγούδια ευαίσθητα και ρομαντικά που θα μπορούσαν να γίνουν και soundtrack του μυαλού σου καθώς περπατάς ή οδηγείς χωρίς να χρειάζεται να τα ακούσεις. Σαν αυτό. Στιχους που έγραψε από δω και από κει. Στο εξοχικό, στο διαμέρισμα του στη Γαλλία όταν ήταν φοιτητής, στο αμάξι του και στην Πάτρα.Βλέπεις πίσω από το όνομα Lumiere Brother βρίσκεται το όνομα Θανάσης Χριστοδούλου, γνωστός και ως αδερφός της Μονικα. Αλλά μήπως η Μόνικα ήταν για μερικούς από εμάς η αδερφή του Θανάση? Δεν έχει σημασία γιατί τα παιδιά έχουν ταλέντο και δεν έχει σημασία αν είναι αδέρφια εκτός αν θέλεις απλά να κουτσομπολεύεις. Κανείς δεν ανακάλυψε το ταλέντο τους, το ήξεραν και οι 2 από πολύ καιρό. Έδειξαν σε εμάς το ταλέντο τους.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα τους Serpentine support στους Pleasure σε μια συναυλία στο Telonio. Παρουσίαζαν για πρώτη φορά το Flood, τοτε και ένας πιτσιρικάς με κατσαρά μαλλιά, γυαλιά μια κιθάρα και μια τσίχλα στο στόμα μου έκανε πολύ περισσότερη εντύπωση από τους Pleasure.

Oι Serpentine χωρίς να το θέλουν έγιναν super group. Η αρχική σύνθεση εκτός από τον Θανάση είχε τον Salvatore και μετα την Evira των Abbie Gale. μετά έφυγαν αυτοί και ήρθε ο Δημήτρης Τσιρόπουλος -Vat 69 και η αδερφή του Monika, μαζί του είχαν μείνει ο Δημήτρης Μάρκου στο μπάσο και ο Γιάννης Ματσούκας, ο καλύτερος ντράμερ που έχω δει ποτέ στην ζωή μου, που πήγε μετά στους My wet Calvin. Δυστυχώς δεν κατάφεραν να δισκογραφήσουν ποτέ άλλα άφησαν μερικά ντέμο που ίσως κάποια μέρα να έχουν πολύ μεγάλη αξία.Για μένα που παρακολουθώ την σκηνή της Πάτρας σίγουρα έχουν. όπως και οι συναυλίες τους που μπορεί να ήταν λίγες, αλλά όλες έχουν και μια μικρή ιστορία.

Στην ιστορία τουλάχιστον του μυαλού μου θα μείνουν και αυτά τα 2 τραγούδια.

For Your Ghost

Thrown Away

(απο αριστερά : Lumiere, Vat69, Giannis και η μικρή Μόνικα)

me & the devil

Stranglers Live in Patras

Τι σημαίνει farewwell tour. Υπάρχει για τους μουσικούς η λέξη σύνταξη ή ένσημα.
JJ Burnell να παίξει ποτέ μπάσο σε άλλο συγκρότημα ή ο Greenfield να παίξει synth για την εκκλησία της ενορίας του.
Από τους λίγους ήρωες που έχω για την Punk Μουσικη εμφανίζονται αύριο πέμπτη 21/01/10 στην Πάτρα, υποτίθεται για την τελευταία περιοδεία της 35χρονης καριέρας τους.
Η φήμη τους πολλές φορές ξεπέρναγε την μουσική τους γιατί έκανα όλα τα υπόλοιπα punk συγκροτήματα να μοιάζουν με μαμμόθρεφτα
Εγώ απλά δεν το πιστεύω..Ther goes my Heroes...

Eastbound & Down

Κυκλοφόρησε σε dvd η σειρά του HBO (φυσικά και για να την κατεβάσεις και με ελληνικούς υπότιτλους) με τον Danny McBride που εμφανίστηκε σαν κομήτης ξαφνικά το 2003 ,στην πικρή ταινία All the Rael Girls και μου καρφώθηκε στο μυαλό η φάτσα του, κυρίως λόγο του λασπωτήρα μαλλί του. Έχει βάλει υποψηφιότητα για μια θέση στους καλύτερους κωμικούς των 00''s, με ταινίες που κλέβει την παράσταση όπως το Pineapple Express, Tropic Thunder, Superbad, Land of the Lost με τον μεγάλο Will Ferrel οπου εμφανίζεται και σε ένα επεισοδιο (γιατί είναι και executive) του eastbound. Ο McBride επίσης έχει κάνει και μια εξαιρετική ταινία σε στυλ Napoleon Dynamite με τίτλο The Foot Fist Way.

Φέτος παίζει και στο οσκαρικό Up in the Air.

Το Eastbound & out είναι μια από τις πιο κάφρικες σειρές που έχω δει μονο 6 μόνο ημίωρα επεισόδια. Ίσως να έχει και ρεκόρ με το πόσα fuck ακούγονται. Η υπόθεση είναι απλή και επειδή είναι αργά και μόλις είδα και τα 6 επεισόδια σερί, δες εδώ μόνο τα πρώτα 4 λεπτά του πρώτου επεισοδίου για να καταλάβεις.

Where's my funny Girl

Polichinelle by Prayer Boat

I said the first thing that came into my head
I said you have a friend in me who knows
That's running's not the same for everyone
'Cause if you stay there has to be someone to hold you
Every day, someone to need you
To make a fire out of the grey confusion

There's nothing on the radio
You've gone as far as you can go
Everywhere is emptiness
And everyone is loneliness
But I'll help you if you want me to
I'll help you if you let me through
I'll be the one you tell
Let it go Polichinelle

Where's the funny girl?
Are you ready to believe it's true
That everything we love we lose?
Only in your mind can you choose
Not to live again
And you could find your smile tomorrow
Remember what was beautiful
Not the dark inventions of your burning sorrow

There's nothing on the radio
You've gone as far as you can go
Everywhere is emptiness
And everyone is loneliness
But I'll help you if you want me to
I'll help you if you let me through
I'll be the one you tell
Let it go Polichinelle

run, abandon your name
The lies, the hurt and the blame
Tonight you're standing on the edge
In hopeless tears that only I can hear
The telephone can't bring you here

Soul Kitchen

Θα μπορούσε άραγε ενάς Έλληνας να γυρίσει μια τετοια ταινία?

Το Soul Kitchen είναι η σφραγίδα στο διαβατήριο του Φατιχ Ακιν για το Hollywood.

Δεν χρειάζεται να τον πάρουν στην Αμερική να του κάνουν δοκιμαστικό άλλωστε έχει αποδείξει με το Από την Άκρη του Ουρανού είναι ένας μεγάλος δημιουργός.

Το Soul Kitchen μια τυπική σεναριακά κωμωδία με κλίσε κυρίως αστεία, άλλα με έναν τρόπο και με ένα σκηνοθετικό ρυθμό που σου κρατάει το ενδιαφέρον.

Σημαντικό ρόλο παίζει και το Soundtrack της ταινίας που έχει από isley brothers μέχρι olympians. Τσάκατο εδώ.

Και πίνω μπύρες

"Μπι όπως μπύρα" είναι ο τίτλος από το τελευταίο παραμύθι του Τομ Ρόμπινς, που είναι ωραίος παραμυθάς. Είναι και εκπαιδευτικό, γιατί μαθαίνεις πολλά πράγματα για κάτι πολύ αγαπημένο και όχι μόνο. Δεν είναι και πολύ μεγάλο, 100 και κάτι σελίδες που κάθε σελίδα σου προκαλεί δίψα για μπύρα.

Δεν αποφεύγει τις φιλοσοφίες του και τους στοχασμούς για την ζωή γενικότερα

Την γενναιότητα των ανθρώπων απέναντι στα ξωτικά της ζάχαρης. Το μεγαλείο του να έχεις θάρρος ακόμα και αν το θάρρος αυτό είναι ψεύτικο. Καλύτερα το ψεύτικο απ το καθόλου.

Να μην φοβάσαι να αγαπήσεις, ούτε καν όταν υπάρχει περίπτωση να μη σου ανταποδώσουν την αγάπη σου. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την μπύρα?

Μα φυσικά όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα έχουν να κάνουν με την ζωή

Και η ζωή είναι είναι σαν ένα ποτήρι μπύρας. Ο αφρός μπορεί να είναι γαργαλιστικός αλλά επιφανειακός σαν τον περισσότερο κόσμο και η ουσία της μπύρας είναι αυτό το κίτρινο υγρό.

Είναι πικρό άλλα αφήνει μία ωραία γεύση.

Εκεί θέλω να καταλήξω.

Γκι όπως Γκίνες

Θυμάστε ποτέ ένα συγκεκριμένο ποτήρι μπύρας?

Μπορεί να θυμάστε μια βραδιά με πολλά ποτήρια ή μπουκάλια ή κουτάκια μπύρας αλλά ένα ποτήρι συγκεκριμένο? Λοιπόν εγώ το θυμάμαι, τον Αύγουστο του 2001 στο εργοστάσιο παρασκευής της Guiness στο Δουβλίνο, που 4 τότε φίλοι (τώρα τα έφερε αλλιώς η ζωή) έπιναν το μαύρο ζουμί της Ιρλανδίας με τον μπεζ αφρό που στέκεται πάνω από τα χείλη σου σαν μουστάκι και βλέπουν τα 7 ψηλά κτίρια των εργατικών κατοικιών του Δουβλίνου, που περιγράφουν και οι U2 στο Running to Stand Still.

I see seven towers but I only see one way out

Α όπως Αμστελ.. γιατί έτσι μας αρέσει.

Αμστελ ή αλλιώς μπύρα οικοδομική.

Και φυσικά θυμάμαι και την ημέρα που ήπια τις περισσότερες μπύρες στην ζωή μου.

15 Αυγούστου του 2003 στο Μιρασολ με τον φίλο μου τον Χρήστο χάσαμε το μέτρημα στις 35 μπύρες και οι 2 μαζί.

Το μόνο που θυμάμαι είναι το θάρρος που είχα να οδηγήσω την μηχανή μου περίπου 10 χλμ μέχρι το σπίτι μου, αλλά χρειάστηκε να σταματήσω 4 φορές για κατούρημα.

Από τα κακά της μπύρας.

Και όπως λένε και τα Παιδιά από την Πάτρα

Το τσιγάρο στο τασάκι μου το άφησες και την καρδία μου πήρες

Και πίνω μπύρες...

στην υγειά σας