Stop me if you heard this one before (όλα του γάμου δύσκολα και η νύφη γκαστρωμένη)

Την περασμένη εβδομάδα η φίλη μου η Α. με τον Θ. απέκτησαν ένα ξανθό και γαλανομάτικο μωράκι ( Να τους ζήσει). Δεν το απέκτησε έτσι απλά, το κουβάλαγε 9 μήνες επάνω της.
Συνήθως μου αρέσει ο τρόπος που μου ανακοινώνουν οι φίλοι μου ότι περιμένουν παιδί.
Τα περισσότερα σημερινά ζευγάρια που αποκτούν παιδί, συνήθως παντρεύονται με το που το μαθαίνουν. Η Α. και ο Θ. είχαν αποφασίσει όμως να κάνουν συμβόλαιο συμβίωσης και να μην παντρευτούν.

2 μέρες πριν γεννήσει η Α. πήγαν να βγάλουν τα χαρτιά που χρειάζονται για να πάει, την επομένη που γεννηθεί το παιδί, ο Θ για αν αναγνωρίσει το παιδί.
Προέκυψαν όμως κάποιες δυσκολίες, αφού η Α. ήταν χωρισμένη πρόσφατα και δεν μπορούσαν να βγάλουν τα χαρτιά που θελαν.
Για να αναγνωρίσει ο πατέρας, το παιδί, διαζευγμένης γυναίκας, πρέπει να έχουν περάσει από την έκδοση του διαζυγίου 300 μέρες (10 μήνες). Στην περίπτωση της Α. δεν είχαν περάσει και έτσι το παιδί θα έπαιρνε το όνομα του πρώην άντρα της!
Φαντάσου λοιπόν να κάνεις παιδί και να μην έχει το δικό σου όνομα?
Και όχι μόνο αυτό, μετά πρέπει να κάνεις δικαστήριο και να αποποιηθεί ο πρώην συζηγος το παιδί, αλλά πρέπει να κάνεις και τεστ DNA ώστε να αποδείξεις ότι το παιδί είναι δικό σου!
Ο Θ. να έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό με αυτά που ακούει από τους υπαλλήλους του ληξιαρχείου και η Α. να μην ξέρει τι να κάνει, να έχει βάλει τα κλάματα και να αρχίζουν οι συσπάσεις αφού είναι με την κοιλιά μέχρι το λαιμό.
Οι υπάλληλοι να προσπαθούν να βρουν λύση, αφού κάτι παρόμοιο δεν τους έχει συμβεί. Η μονή λύση είναι τους λέει να παντρευτείτε, είναι πολύ εύκολο αρκεί να εκδώσετε 2 ληξιαρχικές πράξεις γεννήσεως και μια αγγελία στην εφημερίδα τουλάχιστον 8 ημερες πριν. (Που εισαι Doc με την Delorian να μας γυρίσεις 8 μέρες πισω να βάλουμε μια αγγελία) Η Α. όμως γεννάει σε 2 μέρες και το παιδί πρέπει να δηλωθεί και δεν θα μπορεί να έχει ούτε καν το δικό της επώνυμο το παιδί, έστω για λίγες μέρες.

Κοιτανε στα κομπιουτερ οι υπαλληλοι, πως λενε την μανα και τον αντρα της, ε αυτο το ονομα θα εχει το παιδί. Σοκ και για τους 2 " συγγνωμη κυριε Θ αλλα το παιδί σας δεν θα έχει το όνομα σας"
Ο μοναδικός τρόπος να παντρευτούν είναι με εισαγγελική απόφαση.
Τρέχουν στην δικηγόρο όπου τους συντάσσει ένα χαρτί με το τι έχει συμβεί και τρέχουν στο δικαστήριο.
Για καλή τους τύχη, η αναπληρωματική εισαγγελέας κατανοεί το πρόβλημα τους, διότι και η ίδια είχε παντρευτεί κάπως έτσι και τους βγάζει απόφαση.
Τρέχουν στο ληξιαρχείο, τους βγάζουν τα χαρτιά του γάμου αλλά υπάρχει ένα μικρό κόλλημα.
Οι γάμοι στην Πάτρα γίνονται μόνο παρασκευή!
Οι υπάλληλοι τους λένε μπορείτε να δοκιμάσετε στο Ρίο, αν βεβαία βρείτε κανέναν γιατί λείπουν και σε άδεια οι περισσότεροι και συνήθως του γάμους τους προγραμματίζουν.
Παίρνουν τηλέφωνο και τους λένε, "ναι μπορούμε να σας παντρέψουμε αλλά πρέπει να είσαστε εδώ σε μισή ώρα!"
Από την Πάτρα μέχρι το Ρίο παίρνουν τηλέφωνο Μανάδες , πατεράδες, παππούδες, αδέρφια για να έρθουν, που άλλος ήταν στο κομμωτήριο, άλλος για μπάνιο, άλλος έπαιζε τάβλι, άλλος ήταν διακοπές.
Έτσι λοιπόν η μια μάνα κλείνει το μαγαζί και τρέχει, η άλλη φεύγει μισοχτενισμενη από το κομμωτήριο, ο πατέρας της νύφης σκάει στο δημαρχείο με μαγιό και σαγιονάρα.
Η νύφη με μια φόρμα ,ο γαμπρός με μιλιτερ βερμούδα και έρχεται και ο Δήμαρχος τύφλα από τα ούζα για να κάνει τον γάμο.
Αφού ο δήμαρχος κάνοντας λάθος τα ονόματα τους, μπερδεύοντας τα λόγια του, ρώτησε την νύφη και το γαμπρό αν δέχεται ο ένας τον άλλον... και δεχτηκαν
Είπε ας σφραγίσουμε αυτό τον γάμο ...ζητώντας τις βέρες.
Ποιες βέρες του λένε, χρειάζονται και βέρες? Δεν έχουμε!
Ας επισημοποιήσουμε τότε αυτό τον γάμο με ένα φιλί!
You may kiss the bride όπως θα έλεγαν και σε μια χολιγουντιανή ταινία.
Ευτυχώς τυχαία, ταυτότητες μόνο οι παππούδες είχαν, που έγιναν και μάρτυρες στον γάμο.
Απέναντι από το δημαρχείο του Ρίου έχει σουπερμάρκετ και πρόλαβαν ευτυχώς να πάρουν οι συμπεθέρες λίγο ρυζάκι και τους το ρίξουν.
Νομίζω ότι είναι ένας γάμος που θα θυμούνται για πάντα και θα την λένε στον μικρό Νικόλα και θα είναι υπερήφανος για τους γονείς του που έκαναν ένα rock n roll γάμο.
Επειδή σε αυτό τον γάμο δεν βρέθηκαν φίλοι των παιδιών και ούτε διάλεξαν τους κουμπάρους. Δεν είχε γλέντι μετά με τσάμικα, νησιωτικά, βαλς και ντίσκο επιτυχίες.
We went down to the courthouse
and the judge put it all to rest
No wedding day smiles no walk down the aisle
No flowers no wedding dress
που λέει και ένα τραγούδι, ( ενας Bruce πάντου κολλάει) θα ήθελα να τους αφιερώσω το παρακάτω, επειδή τα κατάφεραν στο τέλος και να το χορέψουν μέχρι το τέλος.

ο Ταραντινος , ο βλάχος, ο εβραίος και ο Ναζι. (Μακριά απο Παιδιά)

I love Tarantino, πιστεύω πως η γενιά μου του οφείλει πολλά.
Έκανε πολύ κόσμο να δει σινεμά με άλλο μάτι.
Να εκτιμήσει την γοητεία των B-Movies και το άλλο είδος σινεμά.
Αν δεν ήταν ο Ταραντίνος, θα ήταν κάποιος άλλος.
Και ας του τα χώνουνε κατά καιρούς ότι είναι κλέφτης.
Ας είναι λοιπον, ποιος καλός κλέφτης δεν θεωρεί τον εαυτό του καλλιτέχνη?
Το καλό που έχουν οι Μπάσταρδοι, εκτός του ότι σε κρατάνε σχεδόν 3 ώρες στην τσίτα είναι ότι ο Ταραντίνος είναι μεγάλος μπαγάσας, που λέει και ο Δανίκας και ας μην τον χωνεύει. (αν και στην ταινία ο υπουργός ναζιστικής καλλιτεχνικής προπαγάνδας και σκηνοθέτης της ταινίας το καμάρι του έθνους, μοιάζει λίγο με τον Δανίκα)
Βάζει λοιπόν ο μπαγάσας, τους Αμερικάνους να δούνε μια ταινία που την περισσότερη ώρα μιλάνε γαλλικά και γερμανικά. Αυτή και αν ειναι εκδίκηση.
Παρουσιάζει τους Εβραίους πολύ πιο βάναυσους και αιμοδιψείς από τους Ναζί και έναν από τους βασικούς ήρωες της ταινία τον Μπραν Πητ να είναι ένας βλάχος από το Τενεσί με απίστευτη προφορά. Κυρίως όταν λέει Αριβεντέρτσι.
Στην ταινία το λέει κιόλας η Diane Krugger μα καλά εσείς οι Αμερικάνοι δεν ξέρετε καμία άλλη γλώσσα?
κατά τα άλλα...

O Christoph Waltz θα κάνει στα 53 του καριέρα στο Χόλιγουντ.

και το Putting out fire του Bowie θα κάνει επιτυχία μετά από 25 χρόνια.

Το περίεργο είναι ότι είναι ένα τραγούδι που έκανε επιτυχία μόνο στην Ελλάδα, όταν κυκλοφόρησε.

sleep all summer

Δεν έχω σταματήσει να το σιγοτραγουδάω όλο το καλοκαίρι...
μου κόλλησε απο την διασκευή που έκαναν οι National με την St.Vincent από το tribute στην Merge records.
Εδώ το οριτζιναλ απο τους Crooked Fingers και η διασκευή, που είναι απο τις λίγες φορές που θα στηρίξω μια διασκευή απο το αυθεντικό.

Weary sun, sleep tonight, go crashing into the ocean
Cut the line that ties the tide and moon, ancient and blue
We take our empty hearts and fill them up with broken things
To hang on humming wire like cheap lamps down a dead end street
Close your weary eyes until the wintertime
And every time we turn away it hits me like a tidal wave
I would change for you but, babe, that doesn't mean I'm gonna be a better man
Give the ocean what I took from you so one day you could find it in the sand
And hold it in your hands again

Cold ways kill cool lovers
Strange ways we used each other
Why won't you fall back in love with me?
There ain't no way we're gonna find another
The way we sleep all summer
So why won't you fall back in love with me?

Combing over Broken Cross I held on you
Haunted by the ghost of something new

Curtains fall, fashions fade, an endless summer over
Another tide to launch an autumn moon over the dunes
There must be a better way to pull a whole apart
To keep a world from caving in
Another way to while away from you, frozen and blue
Close your weary eyes until the wintertime
But everytime we turn away it surges like a tidal wave
I would change but, babe, that doesn't mean I'm gonna be a better man
Give the ocean what I took from you so one day you could find it in the sand
And hold it in your hands again

Cold ways kill cool lovers
Strange way we use each other
Why won't you fall back in love with me?
There ain't no way we're gonna find another
The way we sleep all summer
Why won't you fall back in love with me?

Why won't you fall back in love with me?

August and everything after

...ο τίτλος είναι από το πρώτο άλμπουμ των Counting Crows, που έλιωνε την βελόνα του πικάπ μου πριν από 15 χρόνια. Τι άλλο έκανα τα καλοκαιριά προσπαθώ να θυμηθώ. Τα καλοκαιριά που ήμουν παιδί. Τότε που τίποτα δεν με κούραζε.
Που έπαιρνα το λεωφορείο για να πάω για μπάνιο. Και λεωφορείο που μισθωνόταν από τον δήμαρχο της περιοχής και πήγαινε όλη η γειτονιά.Δηλαδή γριές, γέροι και παιδιά.

Και οι τελευταίες οικογενειακές διακοπές στην Χαλκιδική το 87, αφού τα αδέρφια μου είχαν μεγαλώσει και έπρεπε να μεγαλώσω και εγώ.
Κρυφτώ στην γειτονιά, βόλτες με τα ποδήλατα, από την κάτω Αρόη μέχρι του Διάκου για να πιούμε νερό και πάλι πίσω και πάλι από την αρχή και να περάσουμε από το σπίτι του συμμαθητή μας και αν θα τον αφήσει η μανά του να έρθει μαζί μας.

Το παγωτό "Σικάγο"

Το χτυπητό αυγό της γιαγιάς, με τον καφέ για να μην μυρίζει αβγουλίλα.

Pac-man και τηγανιτές πατάτες στον Μαραλέτο.

Και μετά οι πρώτες εφηβικές βόλτες στο Ρίο για γκομενισματα.

το skate με τα walkman μαζί και την κασέτα των Peppers.

Οι πρώτες εκπομπές στον πειρατικό σταθμό radio quatro.

Και τώρα αυτό που με κάνει και καταλαβαίνω ότι είναι καλοκαίρι είναι οι κοπέλες που βγαίνουν στο μπαλκόνι φορώντας μια πετσέτα για να απλώσουν το μαγιό τους.
Οι ηλικιωμένος κυρίες με τις πλαστικές καρέκλες ή τα σκαμνάκια στο δρόμο που κάνουν chat.
Και το κορμί σου όταν είναι αλατισμένο.
Το άλλο που μου μένει στο μυαλό κάθε καλοκαίρι είναι οι δίσκοι που ακούω και ομολογώ ότι μέσα σε λίγες μέρες άκουσα μαζεμένα πολύ καλά πράγματα. Μερικά απο αυτά είναι:

• όπως τους Jj αν και δεν έχω και τα ιδία γούστα στα καινούρια με τον Κύριο Ιλό ,αυτό πραγματικά είναι από τα καλύτερα του καλοκαιριού.

• Δεν θα βαρεθώ να ακούω για πολύ καιρό τους Αρκτικ Μανκις και το νέο τους άλμπουμ που είναι τρελή stonerιά. πάρτετο

• Έπαθα πλάκα με τους Gliss εδώ και το άλμπουμ ολόκληρο Devotion Implosion. (βάλε τερμα το Morning Light)
  

• Crack the Style - Mastodon αν και δεν ακούω μεταλιες αυτό πραγματικά αξίζει.

• Συνεχίζω και ακούω από τον Ιούνιο μια φορά την εβδομάδα τουλάχιστον Pains of Being pure at heart.

• Mike Snow που είναι το ένα τραγούδι καλύτερο από το άλλο.

• Και φυσικά δεν πας διακοπές πουθενά χωρίς Wilco.
• Τελειώνουμε την Πίκρα του Νικ Χορνμπυ, λίγο αδιάφορο αλλα καλογραμμένο.
• Διαβάζουμε το Μαγαζάκι των αυτοκτονιών του Jean Teule

• Και πολλά περιοδικά...

Καλές διακοπες και καλή ξεκουραση

( Η φωτο είναι του R.S.P όπως και πολλές που βάζω κατα καιρούς)

...άλλα τρία

Για όσους φοράνε τέτοια μαγιό (γνωστό ως"απειλή", "καλησπεριτζίδικο","σωβρακολάστιχο").
Προσοχή στις κοπέλες που κάθονται στις ξαπλώστρες και έρχεται κάποιος με τέτοιο μαγιό να τους μιλήσει. Η μεγάλη απειλή είναι όταν είναι και τρία μαζεμένα.

Φεγγάρι Αυγουστιάτικο υψώνεται

...που λέει και ο Παπάζογλου. Πάνε χρόνια από τότε και αυτό άρχισε να με τρομάζει, που δεν μπορώ να θυμηθώ χρονολογίες και ημερομηνίες και πως περνάνε τα χρόνια.
Θυμάμαι όμως όλα τα άλλα, γυρνούσα από μπάνιο με το μηχανάκι μου και καθώς ανέβαινα την Γερμανού προς Αρόη, δεν είχε καλά καλά νυχτώσει, όταν πίσω από τον Παναχαϊκό, πρόβαλε με ορμή το πιο τεράστιο φεγγάρι που έχω δει στην ζωή μου. Έκανα στην άκρη και συνέχιζα να το χαζεύω για πολύ ώρα.
Από τότε κάθε Αύγουστο πανσέληνο τρέχω να το προλάβω, πηγαίνοντας προς Αρόη.
Περισυ έτυχε η πανσέληνος να είναι δεκαπενταύγουστος με ολική έκλειψη και το χαζεύαμε από το κάμπινγκ της Πύλου με το Harvest Moon στο i-pod.
Και φέτος πάλι έκλειψη έχει και λένε τα ζώδια ότι δεν είναι και πολύ καλό.
Αυτές οι εκλείψεις μας τρέλαναν φέτος.
Πάρε λοιπόν 10 για να σάξεις λίγο.

Blue Moon Revisited (a song for Elvis) - Cowboy Junkies
Climbing to the Moon (John Brion mix) - Eels
This is how we walk on the Moon - Arthur Russel
Fly me to the Moon - Bobby Womack
Moonlight Mile - Doors
Rock on the Moon- Cramps
Havana Moon - Chuck Berry
Harvest moon - Neil Young
Meet you at the Moon - Imelda May
Moon River - Henry Mancini

Τρία για την ξαπλώστρα

ήλιος, νησάκι, διακοπές.

λίγο κυματάκι για δροσά

Λατρεύω αυτό το βίντεο με το Everlong των Foo Fighters (και τους φου, βέβαια) είναι από τα κομμάτια που μου σηκώνονται οι αναμαλίδες στο σβέρκο
Πως και δεν έχει γίνει ταινία η ζωή του Mark Occhilupo ακόμα ? Το ντοκιμαντέρ είναι εκπληκτικό πάντως, αν το πετύχετε πουθενά. The Occymenary
O Occy ή αλλιώς The Raging Bull όπως το φωνάζουν είναι ένα πραγματικό icon.
Και επειδή είδαμε και τα κυματάκια.
Ας δούμε και 2 γιουτουμπ κλάσσικς.
Και ιδού το ερώτημα πόσο ηλίθιος μπορεί να είσαι?
ή πόσο μεγάλα αρχίδια έχεις?

Cruel Summer

Hot on the streets and the pavements are burning when i sit around...
ίσως επειδή μου είχε κολήσει πιτσιρικάς απο το Karate Kid...δεν ξέρω, αλλά είναι σίγουρα ένα απο τα αγαπημένα μου τραγούδια ever.
Το κανονικο βιντεο δεν έχει ήχο στο γιουτιομπ, αλλά αυτό απο το Top of the Pops είναι όλα τα λεφτά.
Ψάχνωντας λοιπόν για τα βιντεάκια των bananarama πέτυχα και αυτό. Η αφορμή για τα επόμμενα ποστ.

There is a silence...

that comes to a house where no one can sleep

Τα φώτα στα βουνά, από τις ανεμογεννήτριες, αναβοσβήνουν με τον ρυθμό της σιωπής σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο...

It's night time in my small city... και η σιωπή προήλθε από το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μου , όταν ξαφνικά χάθηκε το σήμα του mojo ,την ώρα που ακουγόταν το Visions of Johanna , στον στίχο The country music station plays soft But there's nothing, really nothing to turn off...

Δεν έψαξα για άλλο σταθμό, ούτε τον αέρα δεν άκουγα, δεν φυσούσε και ας πήγαινα γρήγορα, ούτε την μηχανή του αυτοκινήτου μπορούσα να ακούσω.

Ούτε ένα τραγούδι δεν μπορούσα να φέρω στο μυαλό μου.

Κοιτούσα τα φώτα της πόλης πίσω μου, τα φώτα στα απέναντι χωριά και τα αστέρια. Eνιωσα εκείνη την σιωπή που υπάρχει στα camping τις μεγάλες ώρες, που κοιτάς τα αστέρια μέσα από την σκηνή. Δεν υπάρχει τίποτα εκείνη την στιγμή, εκτός από εσένα και τον ουρανό. Και μου αρέσει και η στιγμή που φέυγει η νύχτα και ξημερώνει και ο ουρανός μοιάζει με θολωμένο ούζο.

Αχ θέλω να κάνω κάμπινγκ, ένα μήνα ή μια εβδομάδα, έστω μιά νύχτα μόνο μαζί σου.

Να με περιποιείσαι, γιατί εγώ θα έχω στήσει την σκηνή , θα έχω οδηγήσει, θα έχω φέρει όλα τα απαραίτητα για τις ανέσεις σου. Εσύ θα μου φέρνεις ότι χρειάζομαι, θα ψάχνεις να βρεις βρύση για να πλύνεις τα ρούχα μου και να σε βλέπω να απομακρύνεσαι με την σκάφη και να νιώθω βασιλιάς. Ο βασιλιά της σκηνής μας και όταν θα γυρίζουμε στο σπίτι θα γίνομαι πάλι ο υπηρέτης σου.

Η σιωπή με ακολουθεί στο σπίτι και προσδοκά στωικά κάτι για να την σπασει, υπάρχει και το ενδεχόμενο να διαρκέσει επ'άπειρον