Ο φίλος μου ο Γιάννης ταξίδεψε για 2 μέρες μέχρι το Buffalo της Νέας Υόρκης για να δει την τελευταία συναυλία της περιοδείας του Bruce με την e street band.
Μου περιέγραψε σε ένα σύντομο sms για την φορτισμένη ατμόσφαιρα που επικρατούσε από τον κόσμο. Την τελευταία συναυλία της e street…
2 χρόνια στο δρόμο, με 2 δίσκους (Magic και Working on a dream) και δίσκους που αποστήθισα, τραγούδησα, λάτρεψα αλλά και μίσησα.
2 χρόνια που ήμουν και εγώ στον δρόμο με τον Bruce, με φίλους από όλο τον κόσμο, συναντιόμασταν έξω από τα στάδια, χορέψαμε γελάσαμε ήπιαμε, κλάψαμε, ιδρώσαμε, παγώσαμε στο Παρίσι, Λονδίνο, Μανχαημ, Ρώμη, Μιλάνο Βαρκελώνη, Άμστερνταμ, Νέα Υόρκη, Βιέννη, Μόναχο, Φρανκφούρτη. Ακόμα και αν δεν ήμουν εκεί έβλεπα κάθε μέρα το σετλιστ της προηγούμενης βραδιάς.
Το σίγουρο είναι ότι ο Bruce θα ξαναπάρει τους δρόμους σε κάνα δυο χρονάκια αλλά θα είναι με την e street band? Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι ότι ο Clarence Big Man Clemmons θα βάλει στην θήκη το μαγικό του σαξόφωνο. O Steve Van Zandt θα βάλει για πλύσιμο την μπαντάνα του, ο Mighty Max θα πετάξει τις μπαγκέτες στο κοινό. Και ο Bruce δεν θα ξανανέβει στο πιάνο του Roy Bittan. Αν δεν υπήρχε e street band δεν θα υπήρχε και Springsteen, τουλάχιστον όπως τον ξέρουμε.
H μπάντα που μπορεί να παίξει τα πάντα. Κάθε νότα έβγαινε από την ψυχή τους και μπορούσαν να το μεταδώσουν γιατί κάθε μελωδία ταξίδευε μέσα στην δίκια μου.
Τελικά αυτές ήταν οι Glory Days ή θα συνεχίσουν να μας πηγαίνουν higher & higher ?...και μετά θυμήθηκα ότι σε μια παλιά του συνέντευξη είχε πει πως δεν θα υπάρχει αποχαιρετιστήρια και δακρύβρεχτη συναυλία που θα τελειώνει με το Blood Brothers, η e street band θα υπάρχει για πολλά χρόνια ακόμα.
Μου περιέγραψε σε ένα σύντομο sms για την φορτισμένη ατμόσφαιρα που επικρατούσε από τον κόσμο. Την τελευταία συναυλία της e street…
2 χρόνια στο δρόμο, με 2 δίσκους (Magic και Working on a dream) και δίσκους που αποστήθισα, τραγούδησα, λάτρεψα αλλά και μίσησα.
2 χρόνια που ήμουν και εγώ στον δρόμο με τον Bruce, με φίλους από όλο τον κόσμο, συναντιόμασταν έξω από τα στάδια, χορέψαμε γελάσαμε ήπιαμε, κλάψαμε, ιδρώσαμε, παγώσαμε στο Παρίσι, Λονδίνο, Μανχαημ, Ρώμη, Μιλάνο Βαρκελώνη, Άμστερνταμ, Νέα Υόρκη, Βιέννη, Μόναχο, Φρανκφούρτη. Ακόμα και αν δεν ήμουν εκεί έβλεπα κάθε μέρα το σετλιστ της προηγούμενης βραδιάς.
Το σίγουρο είναι ότι ο Bruce θα ξαναπάρει τους δρόμους σε κάνα δυο χρονάκια αλλά θα είναι με την e street band? Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι ότι ο Clarence Big Man Clemmons θα βάλει στην θήκη το μαγικό του σαξόφωνο. O Steve Van Zandt θα βάλει για πλύσιμο την μπαντάνα του, ο Mighty Max θα πετάξει τις μπαγκέτες στο κοινό. Και ο Bruce δεν θα ξανανέβει στο πιάνο του Roy Bittan. Αν δεν υπήρχε e street band δεν θα υπήρχε και Springsteen, τουλάχιστον όπως τον ξέρουμε.
H μπάντα που μπορεί να παίξει τα πάντα. Κάθε νότα έβγαινε από την ψυχή τους και μπορούσαν να το μεταδώσουν γιατί κάθε μελωδία ταξίδευε μέσα στην δίκια μου.
Τελικά αυτές ήταν οι Glory Days ή θα συνεχίσουν να μας πηγαίνουν higher & higher ?...και μετά θυμήθηκα ότι σε μια παλιά του συνέντευξη είχε πει πως δεν θα υπάρχει αποχαιρετιστήρια και δακρύβρεχτη συναυλία που θα τελειώνει με το Blood Brothers, η e street band θα υπάρχει για πολλά χρόνια ακόμα.
Έτσι λοιπόν η συναυλία στο Buffalo με 34 τραγούδια και διάρκεια 3 ώρες και 35 λεπτά, παίζοντας το Greetings from Asbury Park ήταν απλά το "αφήστε μας να ξεκουραστούμε για λίγο."
(αν δείτε αυτό το κακής ποιότητας βιντεάκι του growing up, είναι λίγο δύσκολο να μην νιώσεις την ενέργεια που υπήρχε αυτή την βραδιά, με έκανε να ανατριχιάσω)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου