Merry X-mas everyone

Christmas Day movies

Παρά τα 31 μου χρόνια, Τα Χριστούγεννα είναι η μοναδική ημέρα που η Μητέρα μου δεν με αφήνει να παω για snowboard. Όσα χρόνια και αν περάσουν θα είναι η ημέρα που θα αισθάνομαι σαν το μικρό παιδί στο σπίτι. Ακόμα και όταν θα έχω και εγώ μικρό παιδί. Θα μου λένε τι να κάνω.
Τα Χριστούγεννα είναι η ημέρα που βλέπεις την οικογένεια σου χωρίς να έχει συμβεί κάτι κακό.
Βέβαια παω στοίχημα ότι το γιορτινό τραπέζι έχει γκρίνιες, από το αν είναι καλό το φαγητό , στο ποτέ θα παντρευτείς. Αλλά οικογένεια είναι και δεν μπορείς να τους παρεξηγήσεις, γιατί δεν σε παρεξηγούν και αυτοί.
Ακόμα και τους παρατήσεις και κανείς μαζί με τους φίλους σου.
Λατρεύω όμως το Χριστουγεννιάτικο πρωινό, είναι ο λόγος που αποφεύγω τα ρεβεγιόν της παραμονής και τα μπαρ. Για να απολαύσεις το συγκεκριμένο πρωινό πρέπει να έχεις προετοιμαστεί από το προηγούμενο βράδυ.
Ξυπνάς και φτιάχνεις καφέ , τρώγοντας , μελομακάρονα, δίπλες και κουραμπιέδες και βλέπεις τις αγαπημένες σου ταινίες ξαπλωμένος στον καναπέ με τις πυτζάμες τις παντόφλες και αν υπάρχει και ρόμπα ακόμα καλλίτερα!!
Προσοχή οι ταινίες πρέπει να είναι guilty pleasure.
Ποια από τις 10 παρακάτω να διαλέξω για σήμερα?

1.Bad Santa ( H λέξη fuck χρησιμοποιείται 147 φορές, πολλές δεν είναι για Χριστουγεννιάτικη ταινία?)
2.Die Hard (Χριστούγεννα στο L.A. και O Bruce Willis με μαλιά. Yipi - kai-ye motherfucker! )
3.The Elf ( Αρχικά ήταν να το παίξει ο Jim Carrey αλλά ευτυχώς προτίμησαν τον Will Ferrel)
4. Princess Bride (My name is Inigo Montoya, you killed my father. Prepair to die.)
5.Breakfast at Tiffanys ( Ότι καλλίτερο αν έχεις βγει το προηγούμενο βράδυ)
6.Gremlins ( τα αθώα δώρα μπορεί να είναι επικίνδυνα)
7.Scrooged ( τρομερό ρημεηκ σε παραμύθι του Chales Dickens)
8.Nightmare Before Christmas (βασισμένο σε ένα ποίημα του Tim Burton που έβλεπε τον στολισμό μιας βιτρίνας παιχνιδιών από Halloween να γίνεται Χριστουγεννιάτικη)
9.Planes, Trains & Automobiles ( Ακόμα με κάνει και βουρκώνω με την απίστευτη μουσική της και την ερμηνεία του John Candy)
10.Mixed Nuts ( Βασισμένο στο θεατρικό ο Αϊ Βασίλης είναι σκέτη λέρα, από τις πρώτες ταινίες του Adam Sandler)
11. You’ve got Mail (Αυτό ή το when Harry met Sally)
12.Back to the Future ( γιατί την αγόρασα σήμερα για δώρο στο ανιψιό μου)

My favourite x-mas songs

1. Merry Christmas Baby - Chuck Berry
2. Back Door Santa - Clarence Carter
3. 2000 miles - Pretenders
4. A farytale of New York - Pogues
5. Christmas (Baby pleas come home) - Darlene Love
6. Sock it to me Santa - Bob Seeger
7. Mr. Sandman - Chordettes
8. Blue X-MAS - Miles Davis & Gil Evans
9. Please Come home for Christmas - Charles Brown
10. Χριστούγεννα - Φοίβος Δεληβοριάς

1. TV On the Radio - Dear Science

Όχι δεν υπάρχει τραγούδι σαν το Staring at the Sun , ούτε σαν το wolf like me.
Και ναι το εξώφυλλο είναι χάλια Αλλά όταν άκουσα αυτό το δίσκο ένιωσα το ίδιο όταν άκουσα το funeral των arcade fire.
Tο ένα τραγούδι καλλίτερο από το άλλο.
Ένα έργο τέχνης με μουσική.
essential Track: Family Tree

After Shopping Party

Το ετήσιο Χριστουγεννιάτικο After Shopping Party αυτή την Κυριακή 21/12 στο Blue Monday (πεζόδρομος Ραδινού).
Θα διανεμηθεί δωρεάν και η πρώτη επίσημη Mitrelino Collection " The Old testament of Blue Monday" σε limited edition.
Μια παράσταση μόνο Λαϊκή απογευματινή στις 6μ.μ.

Πρέπει να γνωρίζεται τις απαραίτητες φιγούρες όπως ο Roy Head!
Για αυτό φάτε καλά πριν...

2000 Miles

She's gone 2000 miles
Its very far
The snow is falling down
Gets colder day by day
I miss you

The children will sing
Hell be back at christmastime

In these frozen and silent nights
Sometimes in a dream you appear
Outside under the purple sky
Diamonds in the snow sparkle
Our hearts were singing
It felt like christmastime

2000 miles
Is very far through the snow
Ill think of you
Wherever you go

She's gone 2000 miles
Its very far
The snow is falling down
Gets colder day by day
I miss you

I can hear people singing
It must be christmastime
I hear people singing
It must be christmastime

2. The Age of the Understatement - Last Shadow Puppets

Ποτέ δεν ένιωσα αυτό το άλμπουμ καινούριο
Ούτε ότι ο Miles Kane και ο Alex Turner είναι τα παιδιά θαύματα και πως κατάφεραν να κυκλοφορήσουν έναν τέτοιο δίσκο εν ετη 2008.
Οι δουλειές τους με τους Artic και τους Rascals το αποδεικνύουν.
Ακόμα μου φαίνεται σαν να επανακυκλοφόρησε ένα διαχρονικό δίσκο που δεν τον είχα ακουσει.
Γιατί οι Last Shadow Puppets κυκλοφόρησαν ένα μόνο δίσκο και χάθηκαν για πάντα.

Essential Track: Meeting Place

3. Avatar - Monika

Κατά μία άποψη αυτό μπορεί να είναι και το καλλίτερο άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει η χώρα μας τα τελευταία 20 χρόνια.
Ενορχηστρώσεις που σε κάνουν να αντριχιάσεις ,
ζεστή βραχνή φωνή που σε ανεβοκατεβάζει σαν ασανσέρ
και στίχους που τρώνε τα λυσσακά τους όσοι έχουν πει στην ζωή τους "γράφω στίχους".
Να κρυφτούν όσοι λεν στην Ελλάδα ότι κάνουν παραγωγή και ηχοληψία.

Essential Track: Bloody Something


(Live at mojo radio, performing "Your Favorite")

4. Oracular Spectacular - MGMT

θυμάμαι ακριβώς πότε ήταν η πρώτη φορά που άκουσα τα τραγούδια των mgmt.
Αν και τα ποδια μου ήταν δεμενα πάνω στην σανίδα του Snowboard δύσκολα προσπαθούσα να μην κουνιέμαι στον ρυθμό του Time to Pretend.
Συνέχιζα να ακούω ασταμάτητα τον δίσκο ακόμα και όταν έλιωσαν τα χιόνια.
Οι πρώτες ξάστερες μέρες της άνοιξης μου έδιναν το Of Moons,birds & Monsters.
To kids έγινε το τραγούδι του αγαπημένου beach bar "Mirasol".
Τώρα μπορεί όλα αυτά να τα προσπερνώ και να ακούω μόνο το Electric Feel και τα remix του.
Δεν ανυπομονω γιαα νεο δισκο των mgmt γιατι δεν έχω χορτάσει αυτόν
Είναι μαζί και ο φόβος της απομυθοποίησης
To Oracular Spectacular είναι η προίκα του 2008.
Ο πιο χαρακτηριστικος δικσος του 2008 και πάνω απ'όλα, Δίσκος παντός καιρού.

5. Santogold - Santogold

Αγχωνόμουν οτι δεν θα έχω κανέναν μαύρο δίσκο στην 20αδα.
Λοιπόν η Santogold είναι η γκόμενα του Trevor Andrew ή για τους μουσικόφιλους Trouble Andrew. Kαι μόνο για αυτό παίρνει τα Respect.
Οι Snowboarders ακούνε την καλλίτερη μουσική πολλά χρόνια τώρα.

Essential Track: Lights Out

6. Only by the Night - Kings of Leon

Ο πιο σέξι δίσκος της χρονιάς είναι αυτός.
Θα μπορούσαν να είναι κάλλιστα στην 1η θέση.
Μια μπάντα με 4 άλμπουμ που το ένα είναι καλλίτερο από το άλλο.

7. Fleet Foxes- Fleet Foxes

Σε ένα κάμπινγκ κοντά στην Πύλο , πανσέληνος, έκλειψη , μέσα από την σκηνή να κοιτάμε τα αστέρια και να μοιραζόμαστε τα ακουστικά του I-pod με τα τραγούδια των fleet foxes. Μπορεί από τότε να έχω να το ακούσω ολόκληρο το cd, αλλά μου έχει μείνει αυτή η αίσθηση και θέλω να την κρατήσω, όχι μέσα στο top 10 των καλλίτερων δίσκων του 2008, αλλά τις στιγμές μου με εσένα.

Essential Track:White Winter Hymnal

8. Stay Positive - Hold Steady

Μου αρέσει που βλέπω αυτό το cd στις περισσότερες λίστες του 2008.
Πολύ φοβάμαι όμως το οτι το βάζουν επειδή οι Hold Steady είναι ένα συγκρότημα " cool".
Αν σ'αρέσει ο ήχος της E Street Band του Springsteen θα σου αρέσουν και οι Hold Steady. Aν είσαι απο αυτούς που θεωρούν το Springsteen βλαχαμερικάνο, τότε και αυτό και το Boys and Girls in America σου άρεσε επειδή σου είπε το pitchfork και το Uncut να σου αρέσουν
Το μοναδικό cd που παρήγγειλα φέτος χωρίς να το είχα ακούσει από πριν.
Στα 3 πρώτα κομμάτια φοβήθηκα οτι είναι ιδιο με το Boys & Girls και καθε κομματι που εμπαινε το δυνάμωνα και πιο πολύ μέχρι που τραγουδούσα και εγω μαζί το Stay Positive. Μην ζορίζεσαι λοιπον για να σου αρέσουν οι Ηold Steady...

Esssential Track: Magazines

9. Third – Portishead

Αν και δύσκολα θα ξεπεράσουν τις πρώτες τους δουλειές, 11 χρόνια δεν είναι και λίγα για τρίτο άλμπουμ. Μόνο και μόνο επειδή μας έλειψε αυτός ο ήχος και η φωνή της Beth Gobbons σε νέα τραγούδια. Η σύγκριση φυσικά δεν γίνεται με τα προηγούμενα τους άλμπουμ αλλά με τον ήχο του σήμερα και ο ήχος των Portishead φαίνεται να είναι διαχρονικός.

Essential Track: The Rip

10. Viva La Vida or Death and all of his friends – Coldplay

όσο και να ψάχνουμε το διαφορετικό, το συγκρότημα του Chris Martin είναι αυτό που θα κάνει το ροκ πιο κοντά στον κάθε άνθρωπο. Θα πουλήσουν δίσκους και θα γεμίσουν στάδια.
Δεν είναι τυχαίο ότι τους χαρακτήρισαν τους νέους u2, επειδή οι u2 θα ζήλευαν να έχουν τραγούδια σαν αυτά.
Έτυχε να τους δω 2001 όταν είχαν βγάλει το Parchutes και είπα ότι αυτοί είναι ένα μεγάλο συγκρότημα. Με αυτό το δίσκο το αποδεικνύουν και με το παραπάνω,
όσο και να μην τους συμπαθούν κάποιοι έχουμε ανάγκη το mainstream και ας το χωνέψουν.

Essential Track: Lovers in Japan

My city of Ruins

Πάτρα 9/12/08 9,00 μ.μ. κάτω απο τον Mojo Radio

Πολίτες μαζί με δυνάμεις των Ματ καταδιώκουν Αντιεξουσιαστές
Φυσικά ανάμεσα στους Κουκουλοφόρους υπήρχαν μυστικοί αστυνομικοί και ανάμεσα στους πολίτες υπήρχαν ασφαλίτες και μέλη της οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.
Προσαγωγές απο τους Αστυνομικούς μετά απο ανθρωποκυνηγητό
Η Αστυνομία στεκόταν άπραγη στον πετροπόλεμο αναρχικών - πολιτών.
Απο την μια χαίρομαι και απο την άλλη λυπάμαι
Τι να σχολιάσεις? Η πόλη μου καίγεται

11. Forth - Verve

Μουσική και στίχοι ισάξιοι του Urban Hymns με πρώτο single το Love is Noise που θα βαρεθούμε νa το άκουμε.( Δεν νομιζω)
Τα τραγούδια στο δίσκο είναι σε μια ασύλληπτη σειρά που κάνουν αυτό που λεμε ολοκληρωμένη δουλεία και όχι τραγούδια στην σειρά.
Rather be, Judas, sit and wonder, numbness βουτηγμένα στην ψυχεδελεια με μελωδικά πιάνα και την ψυχοπονιάρα φωνή του Ashcroft να τους δίνουν την ροκ διάσταση στον βρετανικό ήχο που είχαμε δέκα χρόνια να ακούσουμε.
Η επιστροφή ενός συγκροτήματος που όχι απλά δεν μας απογοήτευσε αλλά χαράζει την λίστα με τα καλλίτερα του 2008.

Essential Track: Noise Epic

12. For Emma, For ever ago – Bon Iver

Ένας Αμερικάνος που νομίζεις ότι έχει ψυχολογικά, απλά το παιδί ήταν πολύ ερωτευμένο με την Emma. Κλειστηκε μεσα σε ένα τροχόσπιτο και έγραψε μερικά τραγούδια.
Κυκλοφόρησε αυτό το cd για να ταυτιστούμε με τον ερωτά του.
Ποιος θέλει την έμπνευση από τέτοιες μούσες?
Απαλή ακουστική φολκ και φωνητικά που σε ταξιδεύουν.
Essential Track: Skinny Love

41 shots

Lena gets her son ready for school
She says "on these streets, Charles
You've got to understand the rules
If an officer stops you
Promise you'll always be polite,
that you'll never ever run away
Promise Mama you'll keep your hands in sight"

Αφορμή μόνο μια σφαίρα για να ξεχαστεί το Βατοπέδι
και να περαστούν νέοι νόμοι όσο θα βλέπουμε τα επεισόδια στην TV.
η Κυβέρνηση τρίβει τα χέρια και χαμογελάει ικανοποιημένη σαν να σου λέει
Σπάσετε τα, Διασκεδάστε...

13. Day & Age - The Killers

(καμία σχέση με τους Δολοφόνους του 15χρονου)

Οι ακομπλεξάριστοι δολοφόνοι από το Λας Βέγκας πρέπει να έχουν σημαδεμένη τράπουλα, γιατί με κάθε τους άλμπουμ με κερδίζουν και με αφήνουν ταπί και ψύχραιμο.
Εξαιρετική η δουλειά του Stuart Price στην 80's παραγωγή.
Μα κυρίως ο Brandon Flowers είναι ο καλύτερος frontman συγκροτήματος
της δεκαετίας.
Δεν συνηθίζω να λέω μεγάλες κουβέντες αλλά θα εξελιχθεί σε μεγάλο επίπεδο τραγουδιστή.
Σε αυτό το άλμπουμ παρατήρησα τους χρωματισμούς που έχει η φωνή του και να την χρησιμοποιεί σε κάθε τραγούδι διαφορετικά.
Πολλά pop τραγούδια μαζεμένα που μπορεί να φαίνονται σαν σκόρπια singles αλλά είναι ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ και ας θυμίζει bowie,talking heads , duran και bryan ferry.
Άξιζε καλύτερη θέση αν το είχαν κυκλοφορήσει νωρίτερα μέσα στο 2008

essential track: Goodnight , Travel well

The Wrestler

Ο Αρονοφσκι είπε ότι η μοναδική καλή ταινία που έπαιξε ποτέ ο Μίκυ Ρουρκ ήταν το Barfly. Για μένα είναι το Rumble Fish.
Με τόσα που διαβάζω όμως για το The Wrestler πιστεύω οτι θα είναι μια απο τις καλύτερες ταινίες της Χρονιάς αλλά και το βράδυ της 22 Φεβρουαρίου θα φύγει από το Kodak Theater με 2 χρυσά αγαλματάκια. Το ένα είναι Α' ανδρικού και το άλλο καλύτερου Τραγουδιού
Δειτε το trailer και ακούστε το τραγούδι στο player στα δεξιά σας.

14. Dig Lazarus Dig - Nick Cave

Λείπει ο Cave από την "Σαρακοστή" (top 40)?
Με κανέναν δίσκο δεν έχει λείψει τόσα χρόνια.
Για άλλη μια φορά εξαιρετικός και όσο μεγαλώνει τόσο καλλίτερος γίνεται.
Μπορεί να φταίει και το μουστάκι. Ίσως τον αδικεί η θέση 14 αλλά και πάλι ούτε ο δίσκος που θα μείνει στην ιστορία είναι , ούτε του σώζει την καριέρα.
Classic Cave με Bad Seeds

Essential Track: More News from Nowhere

15. The '59 Sound - Gaslight Anthem

The Gaslight Anthem - The 59 Sound
Άλλο ένα συγκρότημα από το New jersey.
Όχι δεν τους ξέραμε από το πρώτο τους άλμπουμ που κυκλοφορήσαν το 2007
Και ούτε θα τους μάθει ο περισσότερος κόσμος από το The 59 sound.
Σίγουρα δεν είναι ο δίσκος όπου θα πάθεις την πλάκα της ζωής σου.
Αν δεν σου αρέσει ο ήχος του Springsteen και των Killers
Δεν θα μπορέσεις να το ανεχτείς.
Οι στίχοι είναι σπρινγκστηνικοι και η φωνή του τραγουδιστή είναι ίδια με αυτή του Brandon Flowers. Η μουσική είναι καθαρή αμερικάνικη Punk-rock,
Κιθάρες που πιάνουν τα 100 km/h, τα ντραμς δεν ρετάρουν
και το μπάσο ρολάρει σε κάθε σχεδόν τραγούδι.
Ένας δίσκος που φτιάχτηκε αποκλειστικά να ακούς στο αυτοκίνητο σου.

Essentia Track:Old White Lincoln

16. Youth Novel - Lykke Li

Melodies & Desires το κομμάτι που ανοίγει ένα από τα πιο εξαιρετικά ντεμπουτα του 2008.
To να διαλέξεις εναν καλό pop δίσκο είναι πολύ πιο δύσκολο από ένα rock δίσκο
Και σιγά μην έλειπε το 2008 δίσκος από την Σουηδία
Ο επόμενος μπορεί αν είναι ακριβώς το ίδιο στυλ και να βαρεθω αλλά μου σημάδεψε ήρεμες καλοκαιρινές νύχτες στο μπαλκόνι
Και πως στο διάολο προφέρετε το όνομα της?
Και με τι να την συγκρίνεις με την Robyn?
Essential Track: A little Bit

17. Vampire Weekend – Vampire Weekend

Δεν είναι και το απόλυτο γκρουπ για μένα.
Αλλά μου δίνουν μια σιγουριά ότι στο μέλλον δεν θα με αφήσουν αδιάφορο.
Κάτι οι έξυπνοι στίχοι , κάτι από Talking Heads και λίγο απο Χατζιδάκι στο Walcott.
Δεν θες και πολλά για να το βάλεις στην 20αδα.
Η 17η θέση πάει κυρίως επειδή πριν βγεί ο δίσκος νόμιζα θα άκουγα κάτι το εξωπραγματικό Απλά δεν εντυπωσιάζομαι και τόσο όταν διαβάζω ότι είναι η μπάντα της δεκαετίας.

Essential Track: I stand Corrected

Blinded by the (christmas) Lights

Άκουγα το live lounge 3 και μου την δίνουν κάπως τελευταία οι διασκευές.
Προτιμώ σε αυτή την εκπομπή πως διασκευάζουν τα ίδια τα συγκροτήματα τα τραγούδια τους.
Μόλις άκουσα τους Streets σαν να μου ήρθε σφαλιάρα το τι τραγουδάρα είναι αυτό?

18. Stop Drop and Roll!!!- Foxboro Hot Tubs

Ανέβασαν τα τραγούδια τους στο myspace πριν από περίπου 1 χρόνο χωρίς μεγάλη ανταπόκριση.
Όταν φανερώθηκε όμως ότι πίσω από τους Foxboro Hot Tubs βρίσκεται ο Billie Joe Armstrong των Green Day η σελίδα πήρε φωτιά
Έβαλε λοιπόν τις αμερικάνικες ανησυχίες του στην άκρη και έφτιαξε ένα δίσκο garage rock με pop στοιχεια οπως εκανα οι Yardbirds , οι Kinks και οι Ramones.
Ηχογραφημένος με μουσειακή τεχνολογία σε ενα 8 κάναλο,είναι ο πιο cool και διασκεδαστικός δίσκος της χρονιάς. Πως ήταν το Dookie?
Ροκαμπιλιές που σου παίρνουν το κεφάλι, σε κάνει να αναζητάς επειγόντως μια παγωμένη μπύρα.

Essential Track: Red Tide

19. Evil Urges - My Morning Jacket

Να πω ότι είχα ακούσει My Morning Jacket απο παλιά , θα πω ψέματα
Τους ανακάλυψα με το "Ζ" και αν δεν το είχαν κυκλοφορήσει, το Evil Urges θα ήταν στις πρώτες θέσεις του 2008. O Jim James διαθέτει μια απο τις πιο αληθινές αμερικάνικες φωνές και σιγουρα έχουμε να κάνουμε με ένα από τις πιο αρτίστικ μπάντες των τελευταίων χρόνων.
Essential track: Librarian

My Lucky Day

Μετά από το μέτριο Working on A Dream o Bruce Springsteen κυκλοφορεί Νέο single και video. Μου φαίνεται είναι η πρώτη φορά που απογοητεύομαι από τον Bruce. Μην τον παρεξηγείτε γέρασε λίγο και ξαναφόρεσε τον σκούφο του όπως όταν ήταν 25 και θέλει να συνεχίσει να κάνει περιοδείες και να γράφει συναυλιακά τραγούδια ( Όχι ότι δεν έχει δώσει καλά ποιοτικά δείγματα π.χ. Devils & Dust)
Σίγουρα θα περιμένω το άλμπουμ, αλλά μετά από τα 2 πρώτα τραγούδια, είμαι επιφυλακτικός.

20. Dig Out your Soul - Oasis

Ότι καλλίτερο έχουν κυκλοφορήσει απο την εποχή του Morning Glory.
Μου αρκεί η προσπάθεια που κάνουν να γράψουν καλά τραγούδια
και το μοναδικό συγκρότημα που έχει απομείνει απο την χρυσή εποχη βρετανίας των 90's.

Essential Track : Falling Down

Best Albums of 2008

Μια από τις πιο εύκολες χρονιές για να βγούνε λίστες η φετινή , πάνω-κάτω θα είναι τα ίδια για όλους.
Άλλοι ψάχνουν να βρουν το ψαγμένο , το προχωρημένο, άλλοι θα επιμείνουν στα κολλήματα τους.
Πολλά καινούρια συγκροτήματα φέτος στις λίστες και πολλά από τα παλιά που έμπαινα στις δεκάδες δεν μπαίνουν ούτε στις 40άδες.
Το 2009 θα είναι πιο δύσκολη χρονιά περιμένοντας μερικά στανταράκια όπως Springsteen , u2 , Arcade Fire, Muse κ.α.
Μεγάλη απογοήτευση ο δίσκος του Kanye West, η τελευταία μεγάλη ελπίδα της μαύρης μουσικής χάθηκε στους πειραματισμούς του Vocoder.
Μερικά από τα παρακάτω μπορεί να μην τα ξανακούσω ποτέ αλλά σίγουρα ακόμα και την δεύτερη τρίτη φορά που τα άκουσα μου άφησαν μια ωραία αίσθηση.

Λοιπόν αφού σήμερα αρχίζει η ψηφοφορία ας ξεκινήσουμε από το 40 μέχρι το 21.

20. Dig Out Your Soul - Oasis
21. Volume One - She & Him
22. 22 Dreams – Paul Weller
23. Modern Guilt – Beck
24. Carried to Dust – Calexico
25. Cardinilogy – Ryan Adams
26. Accelerate – R.E.M.
27. Rest now , weary Heady you will – Get Well Soon
28. Little Joy – Little Joy
29. Glasvegas – Glasvegas
30. Does you Inspire you – Chairlift
31. Attack & Release – Black Keys
32. Soft Airplane - Chad Van Gaalen
33. The Seldom seen kid - Elbow
34. Roll with you – Eli “Paperboy“ Reed
35. I , Flathead – Ry Cooder
36. Black Mountain – Black Mountain
37. Reality Check – Teenagers
38. Venus on Earth – Dengue Fever
39. A piece of What you Need – Teddy Thompson
40. Limbo, Panto – Wild Beasts

Fisherman's Blues

Μια απο τις αγαπημενες μου φωτογραφιες...και σιγουρα η αγαπημενη του Μιτρελινο... Κρητη-2000χλμ με το μινι κουπερ- 8 πακετα καπνου-καλη μουσικη- απειρες συζητησεις- καλη παρεα-υπνο σε ξαπλωστρες-σερφ-κυματα...στην τελικη η φωτογραφια κατανταει ασχετη γιατι φερνει λιγο μελαγχολια αλλα τι φταιω εγω τωρα που ειμαι συναισθηματικος τυπος?

Δεν αλλάζω τα Ηχεία μου

(Αφίσσα της πρώτης συναυλίας στην Πάτρα το 1993)
Αισθάνομαι πολύ τυχερός. Όπως αισθάνεται κάποιος που έζησε το Μάη του 68
Όπως αυτός που έζησε την 17η Νοεμβρίου.
Η σαν αυτούς που έβαζαν λακ και κολάν στην δεκαετία του 80.
Εγώ έζησα του Στέρεο Νόβα από την αρχή της δημιουργίας τους , μέχρι σήμερα την επανένωση τους.
Για μένα προσωπικά δεν Διαλύθηκαν ποτέ.
Ποτέ δεν συνέδεσα τις προσωπικές τους δουλειές με αυτή των Στέρεο Νόβα
Οι σν δεν ήταν απλά μια μουσική , ήταν μια επανάσταση.
Μου γνώρισαν την ηλεκτρονική μουσική , τα πάρτι, την ευκολία να διακρίνω την ποίηση των Underworld ανάμεσα στα μπιτ και τα μπλιμπλικια.
Με έμαθαν να χορεύω χαμένος σε πόλεις σε κλαμπ στην παρακμή μιας ηλικίας που δεν γυρνάει.
Μου έμαθαν το 01 , του Τσαγκαρουσιανου πριν βγάλει την Lifo. Τον Δημήτρη Παπαιωναου πριν σκηνοθετήσει του Ολυμπιακούς αγώνες και το 2.
Με έμαθαν να παρατηρώ και να αγαπάω την Πόλη μου.
Να σέβομαι τους συνάνθρωπους μου.
Με έμαθαν να βλέπω ρομαντικά και να σκαρφίζομαι ιστορίες για τρένα, φάλαινες , φραουλένιες πεδιάδες και γραμμικές κοιλάδες.
Θυμάμαι να γράφω παντού στίχους τους σε βιβλία, σε θρανία, σε τοίχους, στις καρδιές των ανθρώπων.
Θυμάμαι την πρώτη συναυλία στο Κάστρο της Πάτρας το 1993 με 20 άτομα κοινό να διασκευάζουν το Like a Prayer της Madonna..
Να ταξιδεύω στην Ναύπακτο , στο Αγρίνιο , στα Γιάννενα στην Αθήνα να τους δω.
Τους έχω δει ακόμα και σε «Φούρνο»
Να μαζεύω τις αφίσες των συναυλιών τους.
Τους δίσκους και τα Maxi single. Να τους βλέπω να δίνουν συνέντευξη στο Mtv.
Βλέπω εικόνες της ζωής μου σε κάθε τους τραγούδι.
Οι Στέρεο Νόβα εμφανίζονται για μια συναυλία παρασκευή 5 Δεκεμβρίου, στις παλιές εγκαταστάσεις μπήτρου, Πέτρου Ράλλη 38. δίπλα στο εργοστάσιο των μπισκότων Παπαδόπουλου . για το πάρτι της LIFO
αλλά και την κυκλοφορία ενός διπλού best of με τίτλο Βικτωρια.( περιέχει και DVD)
Νιώθω αισιόδοξος ότι θα κάνουν και άλλες συναυλίες, γιατί υπάρχει κόσμος σαν και εμένα και σαν και εσένα που τους άλλαξε η ζωή ακούγοντας τα τραγούδια τους.
Ζούμε καθημερινά στην πίεση της πόλης και μας έχει λείψει η Αστική Ποίηση
Να βάλει στο γκρίζο , στα νταμάρια και τα σκουπίδια, λίγο χρώμα και άρωμα.

The Boss in our Hard Land (ρούμερς)

Μετα απο 20 χρονια το αφεντικο επιστρεφει στην Αθηνα.
Τιποτα δεν ειναι σιγουρο αλλα δυσκολο να αλλαξουν αυτες οι ημερομηνιες και δεν τις εβγαλα απο το μυαλο μου.
Οι 2 συναυλίες ειναι λίγο περίεργες

More news soon...

07 Feb - Barcelona (Spain) - Palau Saint Jordi
08 Feb - Barcelona (Spain) - Palau Saint Jordi
10 Feb - Lisbon (Portugal) - CCB
11 Feb - Lisbon (Portugal) - CCB
13 Feb - Dublin (Ireland) - The Point
14 Feb - Dublin (Ireland) - The Point
17 Feb - Rome (Italy) - PalaLottomatica
18 Feb - Rome (Italy) - PalaLottomatica
21 Feb - Athens (Greece) - Athens Arena
22 Feb - Athens (Greece) - Athens Arena
27 Feb - Paris (France) - Omni Palace Bercy
28 Feb - Paris (France) - Omni Palace Bercy
03 Mar - London (U.K.) - O2 Arena
04 Mar - London (U.K.) - O2 Arena
07 Mar - Arnhem (Netherlands) - Gelredome
08 Mar - Arnhem (Netherlands) - Gelredome
10 Mar - Cologne (Germany) - Kolnarena
11 Mar - Cologne (Germany) - Kolnarena
15 Mar - Stockholm (Sweden) - Globe Arena
16 Mar - Stockholm (Sweden) - Globe Arena

Dan Black (Boy Wonder)

Άκουσα τυχαία μια ωραία πρωία το Wonder και μου κόλλησε ο στίχος
All summer up in your Loft
Mtv with the sound off

Διάβασα στο blog του Πετρίδη για την διασκευή που έκανε στο Hypnotize του Notorious. Είδα και το βιντεακι στο τραγούδι του Yours.
Λέω μήπως έχουμε να κάνουμε με απενοχοποιημένη ωραία pop.

Για τσεκάρετε τον


Τραγούδι που κολλάς έυκολα

Brett Anderson Live in Polis Theatre Athens

Είχα χρόνια να ασχοληθώ σοβαρά με τον Brett Anderson των Suede σχεδόν από τους πρώτους δίσκους τους και είχα μια υποψία επερχόμενης απογοήτευσης πριν τη συναυλία του την περασμένη Πέμπτη.
Τελικά χάρηκα πολύ που ήμουν εκεί. Τραγουδούσε σαν να μην είχε τίποτα να αποδείξει, τίποτα να χάσει ή να κερδίσει από μας και έδωσε την πιο ωραία, απλή, καθαρή μουσική που μπορούσε να δώσει - πιο ερωτικός από ποτέ μέσα στο σκούρο κουστούμι του, περισσότερο από τότε που κουνούσε ‘ξεδιάντροπα’ το ανδρόγυνο κορμί του. Με τόσο Dog Man Star όσο ήθελα να ακούσω. Με καλή νέα δουλειά.
Κι ένιωσα κάτι σαν σεβασμό για αυτόν που μένει πιστός στην έμπνευσή του, την έκφρασή του, τη δική του αλήθεια όσο απήχηση ή εμπορικότητα ή οτιδήποτε κι αν έχει αυτή. Που απλά έκανε καλά αυτό που διάλεξε να κάνει. Που είναι μουσικός κι όχι απλά icon των media.
Περίεργο να τον βλέπεις και να συνειδητοποιείς ότι μεγαλώσατε και οι δύο παράλληλα και κανένας δεν είναι αυτό που ήταν. Και ωραίο ότι αυτό που θυμόσουν άλλαξε, αλλά δεν ξέφτυσε στα μάτια σου. Ότι καταφέρνει να σου δημιουργήσει ξανά την ίδια αίσθηση, σε βοηθάει να βρεις ένα παλιό κομματάκι από τα πολλά που σε αποτελούν.
Σε άλλους εκείνο το βράδυ μπορεί να μην άρεσε ή να είχαν αγαπήσει κάτι διαφορετικό από εμένα το οποίο δεν βρήκαν πια εκεί. Δεν έχει σημασία.
Δεν ήταν ποτέ είδωλό μου ο Brett Anderson – απλά κάποια εποχή αγάπησα αρκετά κάποια τραγούδια του. Με έκανε όπως να θυμηθώ αυτή ακριβώς την εποχή. Τότε που τα cd μου – λιγοστά , αγορασμένα με περιορισμένο χαρτζηλίκι – σήμαιναν τον κόσμο για μένα. Κυριολεκτικά. Ήταν τα δικά μου παράθυρα στον κόσμο που φανταζόμουν ότι με περίμενε να τελειώσω το σχολείο να τον ανακαλύψω (κι ευτυχώς είχα τέτοια παρακίνηση που ένα μέρος του κόσμου αυτού κατάφερα να το δω, τουλάχιστον να το πλησιάσω - έζησα στο Λονδίνο του Brett, είδα το ποιητικό Δουβλίνο του Bono...ακόμα περιμένω σαν δεκαπεντάχρονο να δω την Αμερική του Bruce).
Τότε αφιέρωνα χρόνο να ακούσω ξανά και ξανά ένα δίσκο και όταν κάτι μου άρεσε
πρόσεχα την κάθε νότα και την κάθε λέξη . Τα βιβλιαράκια με τους στίχους τα άνοιγα με προσεκτικές κινήσεις και γρήγορα κατέληγαν τσαλακωμένα, με μουτζούρες και μαρμελάδες...
Έμαθα περισσότερα αγγλικά έτσι παρά από το φροντιστήριο.
Σκεφτόμουν κιόλας με παιδική αφέλεια ότι κάποτε που θα είμαι μεγαλύτερη και ανεξάρτητη, θα έχω φυσικά μια καλή δουλειά και θα μπορώ να αγοράζω όσα cd θέλω.
Έφτασα να έχω την καλή δουλειά – κάτι σαν κι αυτό που ονειρευόμουν τότε, που δεν ήξερα πολλά.
Όμως сd δεν έχω αγοράσει για χρόνια, στίχους δεν θυμάμαι εύκολα απ’έξω και όλο και σπανιότερα τραγουδάω δυνατά στις συναυλίες.
Τα cd μου - όλα αντεγραμμένα - τα κρατάω σε στίβες χωρίς εξώφυλλα, χωρίς στίχους, χωρίς καν τίτλους. Τα τραγούδια έχουν γίνει νούμερα στο μυαλό μου - ‘καλό το 5, το άκουσες το 7?’
Εντάξει μπορεί να μην είναι για όλους έτσι, να είναι για μενα. Και τι σημασία ίσως έχει αν η μουσική είναι καλή...Και κάποιες φορές είναι καλή, αλλά και σε αυτήν την περίπτωση δεν της δίνω το χρόνο που της αξίζει. Διαρκεί μέχρι το επόμενο cd που θα μπει στο player γιατί και αυτό ‘ε, δε γίνεται να μην το έχεις ακούσει’.
Όλα αλλάζουν κι όλα τρέχουν. Για να φτάσουν πού και να γίνουν τι...
Και σκέφτομαι ότι είναι παρήγορο όταν καποιος καταφέρνει να διατηρήσει το δικό του ρυθμό μέσα σε όλο αυτό το κυνηγητό. Όπως ο Brett.
Εξάλλου αν καταλήγουν στο τέλος να μετράνε τα ίδια πράγματα που είχαν σημασία από την αρχή, τότε ποιό είναι το νόημα;
Το ίδιο το ταξίδι είναι ο προορισμός μάλλον.
Αλλά εγώ χρειάζομαι μια στάση.

By S.J.P.

A band from the swamps of Jersey

The Gaslight Anthem - The 59 Sound
Άλλο ένα συγκρότημα από το New jersey.
Όχι δεν τους ξέραμε από το πρώτο τους άλμπουμ που κυκλοφορήσαν το 2007
Και ούτε θα τους μάθει ο περισσότερος κόσμος από το The 59 sound.
Σίγουρα δεν είναι ο δίσκος όπου θα πάθεις την πλάκα της ζωής σου.
Αν δεν σου αρέσει ο ήχος του Springsteen και των Killers
Δεν θα μπορέσεις να το ανεχτείς.
Οι στίχοι είναι σπρινγκστηνικοι και η φωνή του τραγουδιστή είναι ίδια με αυτή του Brandon Flowers. Η μουσική είναι καθαρή αμερικάνικη Punk-rock,
Κιθάρες που πιάνουν τα 100 km/h, τα ντραμς δεν ρετάρουν
και το μπάσο ρολάρει σε κάθε σχεδόν τραγούδι.
Ένας δίσκος που φτιάχτηκε αποκλειστικά να ακούς στο αυτοκίνητο σου.
Σίγουρα είναι όμως ένας από τους πιο ρομαντικούς δίσκους της χρονιάς.

Στο τραγούδι "High Lonesome"εχει αναφορές στο I’m on fire του Μπρους
Στο round here των Counting Crows και στο Southern Accents του tom Petty.
To "Meet Me by the River's Edge" είναι μια συρραφή τραγουδιών του Springsteen
Και το Old White Lincoln είναι το τραγούδι που θα βάζεις στο repeat.

Blast from the Past

Τζουμ ταρατα τζουμ

Την Παρασκευή 14 Νοέμβριου ο Κωνσταντίνος Τζούμας βρέθηκε στην Πάτρα
για να παρουσιάσει το Βιβλίο του "Ως εκ θαύματος".
Απλός,ψηλός,κομψός,μας μίλησε για την τριλογία της αυτοβιογραφίας του.
Γιατί δεν παίζει στο θέατρο για τα αγαπημένα του βιβλία,
τον Woody Allen, την Glendora και για το πως πάει η επανάσταση.
Ακούστε την συνεντυξη στο player που βρίσκεται στα δεξιά σας.

He's been "Working on a Dream"

Για τις 27 Ιανουαριου είναι προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει το 24ο αλμπουμ του ο Bruce Springsteen.
O τίτλος του θα είναι Working on a dream καί θα περιέχει 12 νέα τραγούδια συν 2 bonus



Working on a Dream' Song Titles:

1. Outlaw Pete
2. My Lucky Day
3. Working On a Dream
4. Queen of the Supermarket
5. What Love Can Do
6. This Life
7. Good Eye
8. Tomorrow Never Knows
9. Life Itself
10. Kingdom of Days
11. Surprise, Surprise
12. The Last Carnival

Bonus tracks:
The Wrestler
A Night with the Jersey Devil

Ο Springsteen ηχογράφησε τα τραγούδια στο διάλειμα της περσυνής του περιοδείας με την E street Band και παραγωγό για 4η φορά τον Brendan O' Brien.

5 ημέρες μετα την κυκλοφορία του άλμπουμ ο Bruce Springsteen και η E street Band θα παίξουν ζωντανά στην Tampa στο ημίχρονο του Superbowl.
Ακούστε το εδώ

Κατεβάστε το εδώ

The 100 Greatest Singers of All Time

σύμφωνα με το περιοδικό Rolling Stone
Φυσικά πολλές διαφωνίες υπάρχουν αφού μέσα
στους 100 δεν υπάρχει ο Frank Sinatra!!

Αυτοί είναι οι 10 πρώτοι...

1 Aretha Franklin
2 Ray Charles
3 Elvis Presley
4 Sam Cooke
5 John Lennon
6 Marvin Gaye
7 Bob Dylan
8 Otis Redding
9 Stevie Wonder
10 James Brown

It's getting cold outside

and it always snowing somewhere

Moon Songs

Full Moon tonight !
Here's 10 songs about that big Cheese up in the Sky.
Try some wine with that Cheese...

1. I’ll Shoot the Moon – Tom Waits
2. Kiko and The Lavender Moon – Los Lobos
3. The Moon – Cat Power
4. It’s only a paper Moon – Rosemary Clooney
5. Under this Big Moon – Polarkreis 18
6. Wolf Like Me – TV on the Radio
7. Full Moon Dirty Hearts – INXS with Chrissie Hynde
8. Moonlight Sonata – Ludwig Van Beethoven
9. Dancing in the Moonlight - David Kitt
10. Howlin at the Moon – The Ramones

Finger lickin' good - Flakes

Σε μια στοίβα που έχω από ντέμο στο ράφι μου είναι και κανά δύο των
Flakes, περίπου τέσσερα χρόνια από το «Τhe best day of my life» (το
πρώτο που απέκτησα).
Δεν είναι και λίγα τα χρόνια που προσπαθούν να βγάλουν δίσκο.
Και όντως δεν το καταλαβαίνω ότι ένα συγκρότημα με το που γράφει πέντε
τραγούδια, πάει και για συμβόλαιο.
Όλοι οι τραγουδιστές, κιθαρίστες, ντράμερ πρέπει να «λιώσουν»
για μια κυκλοφορία.Απλά τώρα φαίνεται εύκολο στους περισσότερους.
Τουλάχιστον οι Flakes προσπαθούν με αργά αλλά σταθερά βήματα,
γράφοντας κομμάτια, παίζοντας σε συναυλίες, κάνοντας συνεργασίες και
τόσα χρόνια ψήνονται. Και ίσα που έχουν ροδίσει.
Τουλάχιστον στο στούντιο γιατί η τελευταία
φορά που τους είδα live –πριν από ένα χρόνο ακριβώς– ήταν μεγάλη
απογοήτευση.
Μου κέντρισαν το ενδιαφέρον όμως, όταν έμαθα ότι τους χρησιμοποίησε ο
Dousk για τον τελευταίο του δίσκο «A kind of Human» κάνοντας
εξαιρετική δουλειά και σίγουρα τους άνοιξε τα αυτιά και τα μυαλά.
Και έρχεται η πρώτη επίσημη κυκλοφορία με το
«Lick your Fingers if you like it» από την Inner Ear.
Να πω ότι ξετρελάθηκα με το πρώτο άκουσμα, θα πω ψέματα.
Μου φαινόταν ότι άκουγα να επαναλαμβάνεται το ίδιο τραγούδι over & over.
Μετά από μια εβδομάδα τους δίνω άλλη μια ευκαιρία και ακούω το πρώτο
μισό του δίσκου και ομολογώ ότι βρήκα δύο τραγούδια να μου αρέσουν!
Το «Wish» και «Secret life of Errol Brown»(ο τραγουδιστής των Hot Chocolate)
Μετά από δύο μέρες ακούω και το άλλο μισό και παθαίνω πλάκα με τα
«Κ.2.Χ», «North», «45''». Και τώρα δεν ξέρω τι φταίει.
Ότι τα εφέ της κιθάρας είναι μονότονα, ότι δεν καταλαβαίνω τους
στίχους ή ότι απλά έχουν μπει σε λάθος σειρά τα τραγούδια για να
κάνουν το άλμπουμ πιο ευχάριστο στην ακρόαση.
Μπορεί όλα αυτά, μπορεί και τίποτα από αυτά.
Αυτό που κατάλαβα είναι ότι καμιά φορά ακούς κάτι,στην αρχή
ενθουσιάζεσαι και το ξεχνάς, αλλά με αυτό το δίσκο του δίνεις μια
δεύτερη ευκαιρία και σε κερδίζει.
Γιατί είναι διαφορετικός, είναι κάτι καινούριο και γιατί επιμένουν
σε αυτό που τους αρέσει.Και με έκαναν να αλλάξω γνώμη.
Δεν ξέρω αν θα βγάλουν κάποιο τραγούδι και θα γίνει επιτυχία ή απλά
κάθε καλλιτέχνης προσπαθεί να καλύψει τη ματαιοδοξία του λέγοντας ότι
παίζει σε μια μπάντα που έβγαλε δίσκο.Απλά χαίρομαι να ακούω και
να ξανακούω αυτό το δίσκο και να μου αρέσει όλο και πιο πολύ.
Και κυρίως γιατί δεν τα παράτησαν οι ίδιοι.

the times they are a-changin

Λες να παρει για σύμβουλο του τον Bruce?

‘..Come senators, congressmen
Please heed the call
Dont stand in the doorway
Dont block up the hall
For he that gets hurt
Will be he who has stalled
Theres a battle outside
And it is ragin.
It'll soon shake your windows
And rattle your walls
For the times they are a-changin…’

Gomorra

Βγήκα από την αίθουσα στο δρόμο και φοβόμουνα ότι κάποιος θα έρθει να με καθαρίσει
Ούτε ζω στην Νάπολη και ούτε ανήκω σε συμμορία ή μαφία.
Η ταινία δεν έχει ούτε αρχή , μέση ή τέλος γιατί έτσι είναι και η ζωή σε μία κοινωνία.
Είναι η πιο ρεαλιστική ταινία που γυρίστηκε ποτέ για την μαφία.
Δεν υπάρχει καλός ή κακός
Ακόμα και ο κακός δεν αισθάνεται κακία αφού ο διπλανός του ειναι χειρότερος από αυτόν
Με τίποτα δεν σε ενθουσιάζει και ούτε έχει"δυνατές ερμηνείες" ή σκηνές που σου κόβουν την ανάσα. Απλά όλα αυτά συμβαίνουν στην Ιταλία και στην Νάπολη
Και σκέφτεσαι ότι είναι ψιλικατζήδες μαφιόζοι αλλά υπάρχουν και αυτοί που έχουν
να κάνουν με πολλά δισεκατομμύρια ευρό κάνοντας κουμάντο σε μια ολόκληρη χώρα.

Fifty Fifty Art exhibition

A Night with the Jersey Devil

O Μπρουσάκος μας χαρίζει για πλάκα ενα
καινούριο τραγουδι... έτσι επειδή είναι Halloween...
Πρέπει να του αρέσει ο Tom Waits

Download free the track on www.brucespringsteen.net

Suicidal

I remember doing nothing on the night Sinatra died
and the night Jeff Buckley died
And the night Kurt Cobain died
And the night John Lennon died
I remember I stayed up to watch the news with everyone
And that was a lot of nights
And that was a lot of lives
Who lost the tickets to what they need

Αυτοί είναι οι στίχοι από το τραγούδι του Badly drawn boy στο τραγούδι You were right
Σχεδόν όλοι μας δεν κάναμε τίποτα όταν ακούσαμε ότι πέθανε κάποιος.
Όταν κυκλοφόρησε αυτό το τραγούδι ο Elliot Smith δεν είχε πεθάνει.
Είμαι σίγουρος ότι θα τον είχε αναφέρει.
Τον Elliot Smith μας τον γνώρισε ο Gus Van Sand στην ταινία Good Will Hunting όπου προτάθηκε για Oscar για το τραγούδι του Miss Misery. Φυσικά το έχασε από την Celine Dion και από το My Heart Will Go On.
Στο soundtrack αυτής της ταινίας ακουγόταν και ένα τραγούδι που θα το ζήλευε οποιοσδήποτε τραγουδοποιός , το Between the Bars.
Βασικό του στοιχείο ήταν η ακουστική κιθάρα που συνόδευε την φωνή του μέσα από στίχους αισιόδοξους και ρομαντικούς για την ζωή.
Την ζωή που θα ήθελε να έχει ζήσει ο ίδιος αλλά το αλκοόλ και τα ναρκωτικά τον τραβούσαν κάτω και ακούγαμε την φωνή του πληγωμένη μαζί με τα δάχτυλα του να ματώνουν πάνω στις χορδές.
Ο Elliot Smith κυκλοφόρησε 5 δίσκους εν ζωή , μέσα σε αυτούς το αριστουργηματικό Either/or και 2 μεταθανάτιων , μέσα σε αυτούς ο δίσκος που μόλις είχε τελειώσει πριν αυτοκτονήσει , το From a basement to a hill.
Ένα τροβαδουριστικο punk album που δυστυχώς δεν κατάφερε να ζήσει ο ίδιος ένα άλμπουμ που θα τον έκανε το ροκ σταρ που κάθε καλλιτέχνης ονειρεύεται..
Κοιμόταν κάτω από μια γέφυρα στο Portland σκεπασμένος από χαρτοκιβώτια σαν άστεγος και έγραφε τα τραγούδια του.
Στις 21 Οκτωβρίου του 2003 μετά από ένα τσακωμό με την τότε φίλη του , αυτομαχαιρωθηκε εισχωρώντας ένα κουζινομάχαιρο στο στήθος του.
Σε ένα κίτρινο post it άφησε το τελευταίο του μήνυμα γράφοντας “I’m sorry Elliot”
Ήταν 34 χρονών
Στην ταινία του Wes Anderson «The royal Tennenbaum» υπάρχει μια σκηνή όπου ο Luke Wilson κάνει απόπειρα αυτοκτονίας και ακούγεται το τραγούδι του Smith “ Needle in the Hay” και σκέφτομαι καμία φορά ότι Life imitates Art…

( Californication)Καλιφορνικεσιον [ή αλλιώς ..Μia σειρά που τη βλέπεις μουνορούφι]

Αν η Carrie Bradshaw ήταν άντρας, μετακόμιζε από την Νέα Υόρκη στο Λος Αντζελες, έχανε τη συγγραφική της έμπνευση, τον Μπιγκ και το ύψος των Manholos της, αυτό που θα συνέβαινε είναι το Californication. Η τουλάχιστον αυτή είναι η υπερ-απλουστευμένη κι ‘εύπεπτη’ εισαγωγή που θα μπορούσε να έχει η πρόσφατη σειρά της Showtime σε ένα κοινό που έχει ήδη δοξάσει το Sex and the City.
Ο συγγραφέας – η πόλη – το σεξ.
Μόνο που εδώ τελειώνουν οι ομοιότητες και αρχίζει το ενδιαφέρον.

H ρομαντική ατμόσφαιρα της Νέας Υόρκης του S&C, το οποίο παρά τις ερωτικές σκηνές δεν παύει να αποτελεί μια σύγχρονη αναφορά στο Breakfast at Tiffany’s, δίνει τη θέση της σε μια πιο καρτ-ποσταλική εικόνα του Λος Άντζελες μιας πόλης σκληρής όσο και ‘ελαφριάς’, επιφανειακά λαμπερής και βαθύτερα σκοτεινής, ταυτισμένης με το εύκολο χρήμα και τις απολαύσεις που παρέχει ο κόσμος της show business.

Και ο Hank Moody, κεντρικός ήρωας και στυλοβάτης της σειράς – ο David Duchovny, επιτέλους απαλλαγμένος από την ακαμψία του agent Mulder - δεν είναι συγγραφέας τύπου Cosmopolitan αλλά συγγραφέας τύπου Charles Bukowski.
[Hank τυχαίνει (?) να είναι και το όνομα του Henry Charles "Hank" Chinaski του αλκοολικού, μισάνθρωπου αντι-ήρωα των ιστοριών του Bukowski και ουσιαστικά alter ego του]

Ένας συγγραφέας που έφτασε από τη Νέα Υόρκη στην Καλιφόρνια για να πιάσει την καλή και έχασε τα πάντα, γυναίκα και κόρη, έμπνευση και ταυτότητα.
Χαμένος στη ναρκισσιστική του απόγνωση πίνει μέχρι να στάξει το αλκοόλ από τα νύχια του και αναλώνεται σε καυγάδες με μπουνίδια και σε απανωτές, ανούσιες αλλά άκρως καυτές σεξουαλικές συναναστροφές.
Σαν περιλαπλανόμενος ήρωας των βιβλίων νουαρ πνιγμένος στο ποτό, το περιστασιακό σεξ, και τη νύχτα της πόλης – μόνο το όπλο λείπει για να σου θυμίσει ήρωες του Raymond Chandler, (αλλά που ξέρεις τι μπορεί να γίνει στο δέυτερο κύκλο..)
Το πρότυπο του ευαίσθητου καθικιού που επιβάλλεται με τις μπουνιές όπου το θεωρεί απαραίτητο αλλά γράφει σαν ποιητής, όταν αφήσει την έμπνευση να επιπλεύσει στο ουίσκι, λειτουργεί καλά – ίσως υπερβολικά καλά - για τις πολυοργασμικές συμπρωταγωνίστριές του.
Ενας άντρας με μυαλό, γερές γροθιές και porche που (φυσικά θα) ξέρει και πως να φέρεται σε μια γυναίκα – μόνο στο κρεβάτι. Το σεξ είναι άφθονο; BJs, threesomes, you name it, it’s all there. Και φυσικά ‘he is drowned in pussy’ προσπαθώντας να ξεπεράσει την απώλεια της μοναδικής γυναίκας που σήμαινε τα πάντα γι’αυτόν. Δεν είναι λίγο κλισέ όλα αυτά?
Εντελώς.
Η’ απλά ευφυιές αμερικανικο marketing που βασίζει όλη τη φιλοσοφία της σειράς σε μια φράση του ίδιου του Bukowski... “The only time a man needed a lot of women was when none of them were any good. A man could lose his identity fucking around too much.” Και στην αγωνία αν θα κερδίσει στο τέλος το καλό κορίτσι.
Στην πραγματικότητα ο Hank Moody είναι η απάντηση στο γιατί οι γυναίκες βαριούνται τους προβλεπόμενους κουστουμαρισμένους τύπους που παίζουν squash με τους συναδέλφους τους και φορούν ριγέ πιτζάμες στο κρεβάτι, αλλά και γιατί τελικά προτιμούν να παντρευτούν ακριβώς αυτούς, αντί να καταλήξουν να μαζεύουν τα συντρίμια των παθιασμένων και αυτοκαταστροφικών (αντι)ηρώων τους.
Καθώς παρακολουθείς δεν μπορεις να μην αναρωτηθείς αν πέφτεις θύμα εύκολου εντυπωσιασμού μιας σειράς έξυπνης και διασκεδαστικής γεμάτης όμως κλισέ που η μοναδική της - ουσιαστικά -πρωτοτυπία είναι να δείχνει άφθονο non-politically correct (τουλάχιστον για τα αμερικάνια δεδομένα) sex και η μοναδική της πνευματικότητα συμπυκνώνεται σε λίγες εύστοχες ατάκες του πρωταγωνιστή για μια πόλη– σύμβολο του αμερικάνικου ονείρου, η οποία παρακμάζει χωρίς προσανατολισμό και αυτοαναλώνεται με μηδαμινή άμυνα στον παραλογισμό της show business, εξαντλημένη από την ίδια την ματαιοδοξία της.

Ίσως όμως αυτή να είναι και η ευφυία του Californication.. Ο Hank αντανακλά την παρακμή αυτή ιδεών και ηθών και ξερνάει κυριολεκτικά την υποκουλτούρα της πόλης που αγαπάει να μισεί. Το background του ΛΑ λειτουργεί καταλητικά, δε θα μπορουσε διαφορετικό περιβάλλον να αποτελέσει καλύτερο έδαφος για τις συνθήκες που επικρατούν στη ζωή του και να μεταδώσει αυτή την αίσθηση της φιλήδονης παρακμής που σε παραλύει όσο παρακολουθείς.

Κι όσο παρακολουθείς, κολλάς.


by S.J.P.

Avatar - Monika

Όσοι ασχολούνται με στην μουσική στην χώρα μας , είτε ακούν ελληνικά , είτε «ξένα»
Αποκλείεται να μην έχουν ακούσει το όνομα Μόνικα τα τελευταία 2 χρόνια.
Απασχόλησε όλους όσους άκουσαν το ντεμο της που κυκλοφορούσε απ χέρι σε χέρι με τα πιο κολακεύτηκα λόγια για την φωνή τους στίχους της και την μουσική της.
Ένιωθαν όλοι τυχεροί που είχαν κάπου ανάμεσα στα cd τους και αυτό το ντεμο.
Προσωπικά αισθάνομαι πιο τυχερός που γνώριζα την Μόνικα από τότε που σπούδαζε στο μαθηματικό της Πάτρας , τους Serpentine τους Relevant Box , την αναγνώριζα απ το μόνιμο χαμόγελο της, και το γούστο της στην μουσική και όταν πριν από 2 χρόνια έλαβα έναν φάκελο στον mojo radio με το cd και ένα γράμμα που με ρώταγε αν μου αρέσουν τα τραγούδια της.
Όταν πρωτο ακουσα τα τραγούδια άρχισα να σκέφτομαι μικρές λεπτομέρειες που θα μπορούσε να προσθέσει ή να αφαιρέσει. Στο δεύτερο άκουσμα συνειδητοποίησα ότι άκουγα τελικά ντεμο που είχε ηχογραφήσει στο δωμάτιο της. Σκέφτηκα πως είναι αδιανόητο να κάνω εγώ παρατηρήσεις για κάτι που μου φαινόταν σχεδόν τέλειο.
Άρχισα να βάζω τους φίλους μου να το ακούν σαν πειραματόζωα και όλοι να με ρωτούν αν έχει κυκλοφορήσει σε δισκάδικα.
Πριν από ένα χρόνο την είδα σε συναυλία μαζί με τους My wet Calvin και Mary & the Boy με άκρως επαγγελματική παρουσία, δύσκολη για τα δεδομένα της άρπα κόλα της χώρας μας.
Μετά από πολλές προτάσεις συζητήσεις με δισκογραφικές , βρέθηκε η Archangel να κυκλοφορήσει τελικά το cd αυτό, που όλες οι υπόλοιπες εταιρείες που την απέρριψαν αυτή την στιγμή χτυπούν το κεφάλι τους στο τοίχο.
Όχι μόνο επειδή θα είχαν στον κατάλογο τους έναν απo τούς καλλίτερους δίσκους που κυκλοφορήσαν ποτέ στην χώρα μας αλλά και δωρεάν προώθηση στα ΜΜΕ κυρίως εφημερίδες , περιοδικά, ιντερνετ και ραδιόφωνα μόνο και μόνο επειδή είναι φανταστικός δίσκος και δεν χρειάζεται να πείσει κάποιος κάποιον για να γράψει για αυτό.
Με κάτι τέτοιο βέβαια κάποιοι θα πουν ότι η Μόνικα έχει γίνει ήδη Mainstream αλλά έχει γίνει μόνο για αυτούς που δεν είναι πια δικιά τους ανακάλυψη ή θα πουν ότι καλός είναι αλλά είναι λίγο φορτωμένος στην παραγωγή. Είναι οι ίδιοι οι οποίο θα πουν καλό το Neon Bible των Arcade Fire αλλά δεν είναι σαν το Funeral.
Είναι αυτοί που ακούν συγκροτήματα που δεν υπάρχουν μόνο και μόνο για να είναι ειδικοί και να πουν την εξυπνάδα τους.
Ε λοιπόν το Avatar δεν είναι για ειδικούς , είναι ένα άλμπουμ με τραγούδια γεμάτα συναίσθημα και μαγικές μελωδίες που αγγίζουν το κλασσικό.
Ο ήχος με τι μοιάζει ? με ένα κορίτσι 21 χρονών να παίζει μουσική , να τραγουδάει για την φίλια ,για τον ερωτά και την απώλεια του.
Ο στίχος του “Over the Hill” why ? Tell me why, you don’t call me anymore τα λέει όλα από την αρχή για αυτό ήταν και το πρώτο single. Έκανε μια από τις αγαπημένες μου εκφράσεις “Misery loves company” ένα αριστουργηματικό τραγούδι.
O τρόπος που τραγουδά αβίαστα το “I’m not young in my youth”.
Το παιχνιδιάρικο Babe και το Are you coming with us δίνουν μια αίσθηση σαν ένας δίσκος παλιός που έχεις περάσει πολλές στιγμές ακούγοντας τον και σε έχει κερδίσει.
Μπορώ να συνεχίσω να γράφω δεκάδες σελίδες για την Μόνικα , το Avatar , τα τραγούδια , το ταλέντο της , την σκοτεινή και ζεστή φωνή της αλλά είναι κάτι που μπορείτε να ακούσετε και όλα τα παραπάνω να μην έχουν καμία σημασία.

One night stand with Madonna

Την βραδιά της 27ης Σεπτεμβρίου είναι σίγουρο ότι θα την θυμούνται πολλοί Έλληνες.
Η βραδιά που η Madonna ξεσήκωσε τα πλήθη.
Εδώ μπορεί διαφωνήσω, μάλλον τα υπνώτισε.
Σημασία έχει άλλο όμως.
H Madonna είναι μια καλλιτέχνης ή μια snowwoman όπως θες το λες.
Είδαμε μια ώρα και 50 λεπτά ενός show και όχι συναυλίας.
Η γυναίκα αυτή ξέρει να κάνει αυτό που κάνει καλλίτερα από οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο. Περνώντας όλα τα μηνύματα που θέλει να περάσει τα πολιτικά και κυρίως την προώθηση του νέου της δίσκου δεν είχε χρόνο για καλλιτεχνικές ανησυχίες αν εξαιρέσεις λίγο τους τσιγγάνους στην μέση του show που για μένα ήταν και το πιο αδύνατο.
Και πάλι προσωπική άποψη - το hard candy συγκαταλέγεται σε ένα από τους χειρότερούς της δίσκους, όμως μέσα στο show μου άρεσαν τα τραγούδια ενώ στις εκτελέσεις του δίσκου δεν ακούγονται.
Νιώθω υποχρέωσή μου να παίξω τον ρόλο του δικηγόρου του διάβολου, μια δουλειά που θα ήθελα να είχα αν πλήρωνε καλά και πραγματικά ο μόνος ρόλος δικηγόρου που αξίζει.
Πρώτα από όλα το κοινό ήταν απαράδεκτο και δεν συμμετείχε ούτε όταν η ίδια η Μαντόνα μας παρότρυνε να φωνάξουμε "ουα ουα" μαζί της και δεν ακουγόταν ούτε το μισό γήπεδο.
Ακόμα και όταν έδειχνε τους στίχους στην οθόνη ελάχιστοι τραγουδούσαν το Into the Groove και το Give it to Me, ενώ δεν υπήρχε συμμετοχή ούτε στο Express yourself, ένα από τα πιο γνωστά της τραγούδια που ακόμα κι εγώ που είχα να το ακούσω 10 χρόνια θυμόμουν πάνω κάτω τους στίχους.
Όλοι πήγαν να δούνε την Μαντόνα το φαινόμενο χωρίς να ξέρουν βασικά τραγούδια της. Δίπλα μου κάποιοι αναρωτήθηκαν κιόλας όταν βγήκε για support Η Robyn (που ήταν εξαίσια) γιατί δεν έβαλε τον Νίκο Βερτη ή την Καλομοίρα...?....Έλα ντε και εγώ απορώ.
Λίγη σημασία έχει βέβαια γιατί δεν έκανε encore που ποτέ δεν κάνει αφού το show είναι προγραμματισμένο μέχρι κλάσματος δευτερόλεπτου.
Επίσης τα ανανεωμένα παλιά της τραγούδια με σύγχρονους ρυθμούς δεν με ενθουσίασαν αλλά τα δικαιολογώ στο ότι πρόκειται για τη Μαντόνα που αντανακλά την εποχή που ζούμε.
Θα έλεγα ψέματα αν πω ότι δεν με ενθουσίασαν οι ροκ εκτελέσεις του Borderline , Ray of Light και Hung Up όσο τα σκηνικά και τα χορευτικά (όταν οι περισσότεροι έλληνες καλλιτέχνες νομίζουν ότι με έναν Φωκά Ευαγγελινο και δυο αλλαξιές τουαλέτας κάνουν show). Με ένα σορτσάκι γυμναστικής και ένα φορεματάκι την έβγαλε σε όλη την συναυλία και πάλι ήταν όπως λενε και οι φίλες μου ΘΕΑ γιατί απλά είναι η Madonna.
Ούτε με νοιάζει πού έφαγε ή πού κοιμήθηκε και αν η σκηνή σφουγγαρίστηκε με ευλογημένο νερό της Καμπάλα από τον Γκουρού της.
Απλά η χώρα μας έζησε αυτή την εμπειρία και δυστυχώς θα τη συζητάμε για χρόνια αντί να βλέπουμε συχνά τέτοια show εδώ.
Άραγε του χρόνου τον Σεπτέμβρη όταν θα έρθουν οι U2 θα τρέξουν να όλοι να βρουν εισιτήριο όπως έγινε τώρα και τα κανάλια θα ασχοληθούν τόσο όσο με την Madonna;
Το σίγουρο είναι πως όσοι ήθελαν να πανε σε αυτή τη συναυλία βρήκαν τελικά εισιτήριο καθώς υπήρχαν διαθέσιμα μέχρι και τελευταία στιγμή και είναι δικαιολογία ότι ‘δεν βρήκα για αυτό δεν πήγα’. Αν θέλεις κάτι πραγματικά το βρίσκεις, αρκεί να μην βαριέσαι και να μην βασίζεσαι σε άλλους- η Madonna δεν βασίστηκε ποτέ σε κανέναν Κι έγινε αυτό που έγινε επειδή είχε πείσμα και πίστη στον εαυτό της.

I want my MTV

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια εκπομπή στην τηλεόραση που την έλεγαν «Μουσικοραμα» την βλέπαμε σε ένα κανάλι που το έλεγαν ΕΡΤ 1 κάθε Παρασκευή στις 20,00 πριν από τις ειδήσεις των 21,00. Τότε οι ειδήσεις διαρκούσαν μισή ώρα γιατί δεν είχαν παράθυρα , αναλύσεις και showbiz ρεπορτάζ.

Η εκπομπή αυτή το Μουσικοραμα έδειχνε βίντεο κλιπ ξένων καλλιτεχνών. Είχε μεγάλη επιτυχία και για αυτό έφτιαξαν και μια άλλη εκπομπή στο άλλο μοναδικό κανάλι την ΕΡΤ2 , το μουσικό καλειδοσκόπιο.

Υπήρχε και η συσκευή βίντεο τότε και μπορούσες να γράψεις σε μια κασέτα ότι έδειχνε η τηλεόραση και γράφαμε τις εκπομπές και τις ξαναβλέπαμε.

Τότε είδαμε και πως ήταν η Madonna, o Michael Jackson οι Wham , οι Duran Duran κ.α.

Είχαμε μάθει ότι στην Αμερική υπήρχε ένα κανάλι που λεγόταν MTV και έπαιζε όλη μέρα βίντεο κλιπ με μουσική.

Στις αρχές τις δεκαετίας του 90 δημιουργήθηκε και το Αγγλικό Mtv και μετά το Ευρωπαϊκό και με κάτι δορυφορικές κεραίες μπορούσαμε να τα βλέπουμε.

Στην Πάτρα από το 1992 έπαιζε καθημερινά το Mtv μεσώ ενός αλλού καναλιού του ΤΗΛΕ-ΚΩΝ.

Ήταν μια εποχή που βλέπαμε και ακούγαμε μουσικές που μας συγκινούν ακόμα και σήμερα. Βλέπαμε ζωντανές μεταδόσεις από φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο, unplugged shows ειδικά για το κανάλι αυτό.

Συνεντεύξεις, ειδήσεις με τον Steve Blame.Εκπομπές όπως το Greatest Hits κάθε μεσημέρι

Δευτέρα βράδυ Rock Block , Τρίτη Post Modern

Πέμπτη Party Zone , παρασκευή chill out Zone

Και τα σαββατοκύριακα αφιερώματα σε μεγάλους καλλιτέχνες. Ένα καρναβάλι το Mtv εις έρθει και στην Πάτρα μάλιστα.

Ήταν ο παράδεισος κάθε μουσικοφιλου και κάθε έφηβου που ανακάλυπτε την μουσική.

Το 1997 το κανάλι έπαψε να λειτουργεί στην χώρα μας ελεύθερο και χάσαμε την επαφή.

Ο απόηχος όμως άφησε μια γενιά που αγάπησε την μουσική και οι τότε συναυλίες που γινόντουσαν στην χώρα μας είχαν τα πιο φρέσκα ονόματα και γέμιζαν τους χώρους ασφυκτικά από κόσμο.

Τότε γεννήθηκε ένα ελληνικό μουσικό κανάλι που το λενε MAD αλλά δυστυχώς μαζί με τα ξένα έπαιζε και ελληνικά.

Βίντεο κλιπ της πλάκας από λαϊκό ποπ σκυλαδες εκπομπές με ψεύτικη ατμόσφαιρα , ξένα βιντεοκλίπ που τα ξέχναγες σε ένα μήνα και γενικά πολύ κακή ποιότητα μουσικής.

Η νέα γενιά βλέποντας μόνο αυτό το κανάλι άρχισε να άκουει ελληνική μουσική κακής αισθητικής.

Οι ποιητικοί καλλιτέχνες δεν έκαναν βίντεο κλιπ ή δεν τους έδινε η εταιρεία τους λεφτά να κάνουν και παραγκωνίσθηκαν από το κανάλι.

Υπήρχαν βέβαια και αξιόλογες εκπομπές αλλά ήταν όλες αργά την νύχτα.

Το Mtv συνέχισε να λειτουργεί στην χώρα μας δυστυχώς συνδρομητικα μεσώ της NOVA.

Αλλά από τις αρχές του Σεπτέμβρη του 2008 το MTV Είναι ξανά εδώ και αυτή την φορά είναι και ελληνικό!

Την Κυριακή που μας πέρασε έγιναν τα εγκαίνια του καναλιού στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο.

60.000 κόσμος μαζεύτηκα εκεί παρακολούθησε ζωντανά του Kaiser Chiefs και τους R.E.M. εντελώς δωρεάν.

Σκέψου μόνο την δυναμική αυτού του κολοσσού να φέρνει ΔΩΡΕΑΝ ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα όλων των εποχών!

Μπορεί να άργησε να έρθει , μπορεί όλοι πλέον να βλέπουμε τα βιντεοκλίπ στο you tube αλλά είμαι σίγουρος πως θα ανεβάσει την ποιότητα στα αυτιά και στα μάτια της νέας γενιάς. Γιατί δεν θα παίζει ούτε Νατάσσα Θεωδοριδου , ούτε Πλούταρχο , ούτε Βασίλη Καρά .

Και κυρίως όχι φτηνιάρικες παραγωγές.

Καλώς ήλθες Mtv και ας άργησες